Асосгузори сулҳу ваҳдат – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон доимо дар баромаду вохӯриҳояшон оид ба устувории ваҳдати миллӣ дар Тоҷикистон ва беҳтар гардонидани некӯаҳволии шаҳрвандони мамлакат, рушди иқтисодию иҷтимоӣ ва инноватсионӣ бо дарназардошти фароҳам овардани шароити созанда барои ҷалби сармояи хориҷӣ ва технологияҳои замонавӣ ба кишварамон суханронӣ намуда, ҷиҳати татбиқи вазифаҳои гузошташуда дастуру супоришҳо медиҳанд. Чунин иқдомҳои Сарвари давлат бояд аз тарафи сохторҳои давлатию ғайридавлатӣ ва ташкилоту корхонаҳо бевосита аз шакли моликияташон дастгирӣ пайдо намуда, бо мақсади амалӣ гардонидани онҳо пайваста тадбирҳои самаранок андешида шаванд.

 Дар мақола моҳияти сармояи инсонӣ ва нақши вай дар рушди иқтисодиёти бозорӣ тадқиқ карда мешавад. Асоснок карда мешавад ки маблағгузорӣ ба баландбардории арзишмандии сармояи инсонӣ ҳаҷм ва сифати истеҳсоли маҳсулоту хизматрасониҳоро меафзоёнад, сатҳу сифати зиндагии одамонро баланд мебардорад. Роҳҳои баландбардории арзишмандии сармояи инсонӣ ва натиҷаҳои онҳо муайянкарда мешаванд. Таҷрибаи мамлакатҳои рушд кардаи индустриалии ҷаҳон нишон медиҳад, ки дар пешрафти иқтисодиёти онҳо омили инсонӣ яке аз омили асосӣ аст. Маҳз одамон бо донишу малакаи баланди худ тавонистанд муъҷизаҳои ҳайратоварро офаранд ва сатҳи баланди технологияи иқтисодиёти ватании худро таъмин намоянд. Бо ин мақсад ба баланд бардоштани потенсиали интеллектуалии одамон диққати аввалиндараҷа дода мешавад, чунки рӯҳияи баланди миллии мардум дар дигаргунсозиҳои инноватсионӣ нақши ҳалкунанда мебозад. Бинобар ин чӣ қадар сатҳи рӯҳиявӣ - ахлоқии аҳолӣ баланд рушд карда бошад, ҳамон қадар системаҳои иқтисодӣ ва сиёсӣ бо муваффақият рушд мекунанд [1].

Таҳқиқу назорати пайвастаи раванди робитаҳои дипломатӣ ва иқтисодии кишварҳои гуногун бо Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шароити ҷаҳонишавӣ шарт ва зарур буда, кафолати бартараф шудани камбудиҳо ва заминаи рушди динамикии онро фароҳам меорад. Ҳеҷ фаъолият бе камбудӣ нест ва равобити дуҷонибаву бисёрҷонибаи кишварҳо ҳам камбудӣ ва бартариҳои худро дорад. Моро зарур аст ин равандҳоро таҳлилу омӯзиш намуда, камбудиҳоро бартараф созем ва аз ҳама имконоти мавҷуда ба пуррагӣ истифода кунем.