Тавре маълум аст, инсоният тули таъ­рихи мавҷудияташ дар муоширати ҳамешагии байниҳамдигарӣ мебошанд ва бидуни ин замина ҳастии онҳоро низ тасаввур кардан имконнопазир аст. Муоширате, ки инсонҳо байни ҳамдигар анҷом медиҳанд дар доираи меъёрҳои муайян сурат мегиранд. Дар алоқамандӣ бо инкишофи муттасили инсону ҷомеа, тарзи муошират ва меъёрҳои батанзимоварандаи он низ пайваста инкишоф меёбад. Соҳаҳои гуногуни ҳаёти ҷамъиятӣ, сиёсиву иқтисодӣ, иҷтимоиву фарҳангӣ ба вуҷуд омада, дар онҳо одамон фаъолият менамоянд ва дар робитаҳои байниҳамдигарӣ суханронӣ менамоянд. Махсусан сиёсат ва суханварӣ ҳамеша дар муносибати байниҳамдигарии муштарак қарор доранд ва заминае барои фаъолиятҳои иҷтимоӣ ба шумор мераванд. Дар ҳаёти сиёсии ҷомеа мақоми риторикаи сиёсӣ, ки ба шакл ва намудҳои гуногун ҷудо гардидааст, бузург мебошад. Риторикаи сиёсӣ вобаста ба соҳаҳои ҳаёти ҷамъиятӣ дар навъҳои гуногун зоҳир шуда, амалӣ мегардад. Яке аз шаклҳои  риторикаи сиёсӣ, ин риторикаи дипломатӣ мебошад.

16 ноябри соли 2021 мардуми тоҷик 29 солагии Иҷлосияи   16 – уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии  Тоҷикистонро ҷашн мегирад. Иҷлосияи мазкур  дар таърихи кишварамон воқеан  ҳамчун  иҷлосияи  тақдирсози  миллати  тоҷик,  нақш  бастааст. Ба туфайли ин Иҷлосияи таърихӣ мардуми мо тайи  ин  муддат дар фазои  сулҳу  оромӣ  ба  сар  мебарад. Дар ин  ҷода нақши Асосгузори  сулҳу  ваҳдати миллӣ, Пешвои  миллат- Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ  Раҳмон  басо  арзанда  аст.

  Оила муҳимтарин мактаби наслу нажод буда, арзишҳои баланди инсониро дорост. Ин мактаб  ба инсон дар роҳи ташаккули насли ахлоқию сиёсӣ ва созандагӣ қадамҳои устувор гузоштанро меомӯзонад. Ҳамчунин   ячейкаи асосии ҷамъият ба ҳисоб меравад, чунки  кӯдак дар он ҷо тарбия ёфта, ба воя мерасад ва одобу ахлоқу муоширати иҷтимоӣ аз он ҷо сарчашма мегирад. Падару модар бояд рисолати муқаддаси худро дар тарбияи поктинатӣ, зебоипарастӣ, заҳматкашию ободкориро дар замири фарзандон ҷой намуда, онҳоро дар рӯҳияи ватандорӣ ба камол расонанд.

    Имсол  ба  қабули  Конститутсияи  Ҷумҳурии  Тоҷикистон 27 сол  пурра  мешавад. Дар муҳокима ва қабули он саҳми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат - Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  хеле назаррас аст. Сарвари давлат дар мавриди Конститутсия чунин гуфтаанд: «Ҳадафи сиёсии мо барпокардани давлати демократию ҳуқуқбунёд аст.

   Дар ин ҷода, Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун санади воломақоми миллат ва шоҳсутуни устувори сулҳу ваҳдат раҳнамои ҳамешагии мо хоҳад буд».

  Қабули  Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон  дар таърихи навини давлатдории  тоҷикон  ҳамчун  рӯйдоди муҳими сиёсию ҳуқуқӣ  арзёбӣ  мегардад. Тибқи ин санад Тоҷикистон ҳамчун давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона эълон шуд. Аз ин ба баъд  марҳалаи муҳими таҳкими ҳокимияти конститутсионӣ дар кишвар оѓоз гардид. Конститутсия воқеан ҳам омили муҳими муттаҳидкунанда, ҳимояткунандаи сулҳу субот, оромӣ ва ризояти шаҳрвандӣ дар ҷомеаи мо мебошад.