Асосгузори сулҳу ваҳдат – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон доимо дар баромаду вохўриҳо оид ба устувории ваҳдати миллӣ дар Тоҷикистон ва беҳтар гардонидани некўаҳволии шаҳрвандони мамлакат, рушди иқтисодиву иҷтимоӣ ва инноватсионӣ бо роҳи фароҳам овардани шароити созанда барои  ҷалби инвеститсияҳо ва технологияҳои замонавӣ, суханронӣ менамоянд. Чунин иқдомҳои Сарвари давлат бояд аз тарафи сохтору мақомотҳо ва ташкилоту корхонаҳо дастгирӣ пайдо карда, ҷиҳати амалӣ гардонидани онҳо пайваста тадбирҳои самаранок андешида шаванд.

  Муҳим ин нест, ки шахс кӣ буд ва кӣ ҳаст, мақсад ин аст, ки шахс кӣ метавонад бошад. Фаъолияти рўзмарраи афроди ҷомеа натиҷаи таҷрибаи даврони сипаринамудаи онҳост. Агар шахс дар айёми кўдакӣ нисбат ба интихоби хеш мустақилона тасмим гирифтанро омўхта бошад, пас, барои тасмимгирии огоҳона низ дар оянда ба мушкилот дучор намешавад ва бемамониат метавонад тасмим бигирад. Вале ашхосе, ки баръакси ин рўҳия тарбия ёфтаанд ва ҳамеша тобеи амру фармони дигарон буданд, ҳангоми интихоб ва тасмимгирӣ ба мушкилот дучор шуда, интизорӣ мекашанд, то касе баҳри онҳо тасмим бигирад. 

Дар субҳи сарди 16 феврали соли 1600 олими итолиёвӣ Ҷордано Бруноро аз маҳбас  берун оварданд ва ба майдони эъдом бурданд. Даҳонашро бо даҳонбанд пушонданд то ба тӯдаи ҷамъомада чизе гуфта натавонад, ва ӯро ба поячӯб баста зинда ба зинда бо иттиҳомӣ бидъаткорӣ, сӯзониданд.

Давоми 8 соли дар маҳбас будани худ Бруно бо шиддат бо мақомоти мазҳабие, ки мегуфтанд маркази Кайҳон Замин аст мухолифат мекард ва системаи нуҷумии Коперникро дастгирӣ мекард, ки бар асоси он маркази низоми офтобӣ Офтоб ҳисобида шудааст.

  Инсон ягона мавҷуди табиист, ки ба таври абадӣ ба дарку фаҳми масъалаҳои муҳимтарини табиат, ҷамъият ва тафаккур кӯшиши ҳамешагӣ мекунад. Дар ин самт аз тамоми восита ва имконот истифода менамояд. Муътақид аст, бидуни фаъолияте, ки моҳияти масъалаҳои рӯзмарраро барояш равшан ва возеҳ мегардонад, ба саволҳои ӯ посух медиҳад, зиндагӣ наметавонад пешравӣ дошта бошад. Дониш, маърифат, шинохти умқи масъалаҳо, сабаб, омилҳои пайдоиш ва ташаккули онон имкони эмин нигоҳ доштани инсон ва рушди ӯро таъмин месозад.