Дар барномаи навбатии «Фарҳанги муосир», ки дар шабакаи телевизионии «Сафина» ҳар ҳафта пахш мегардад, коршиноси масоили динӣ Маҳрами Анварзод иштирок намуданд. Мавсуф бо ҳамроҳи муҷрии барнома номзади илмҳои фалсафа, Исомиддин Шарифзода мавзӯи «Мушкилоти мубориза бо терроризм» -ро мавриди баррасӣ қарор доданд.

   Расона (media) ба унвони абзори муҳими иттилоотӣ, сиёсӣ, мафкуравӣ, фикрӣ ва фарҳангӣ сад соли ахир бар фазои зиндагии инсонӣ мусаллат шудааст, то ҷое ки инсоният имрӯз худро бидуни ин василаи иртиботи ҷамъӣ тасаввур карда наметавонад. Дар миёни анвои расона телевизион ба сифати дастрастарин ва муассиртарин навъи иртибототи ҷамъӣ ҷойгохи махсус дорад ва муҳаққиқон, беҳуда онро «чашми мардум» нашуморидаанд. «Чашми мардум» (манзур телевизион аст) ҷиҳати баланд бардоштани сатҳи огоҳиҳои ҷомеа тайи сад соли ахир хидматҳои шоён карда, дар тахаввулоти фикрӣ ва бедории ичтимоӣ саҳми сазовор гузоштааст.

  Бо итминон метавон гуфт, ки Муҳиддин Кабирӣ вақте ки дар бораи миллат ва манофеи миллӣ иддао мекунад, риё меварзад ва дурӯғ мегӯяд. Зеро фарзандони воқеии миллат ҳаргиз арзишҳову манофеи миллии худро дар баробари хориҷиён ба фурӯш намегузоранд. Фарзандони воқеии миллат дарду мушкилоти миллатро ба ҷон мехаранд. Аммо барои Муҳиддин Кабирӣ ва ҳаммаслакони наҳзатии ӯ ҳеҷ арзише болотар аз эътиқоду манфиатҳои мазҳабиву гурӯҳиашон  набуду нест. Ӯ ҳар гоҳ дар бораи мардумсолориву демократия ва ҳуқуқу озодиҳои мардуми Тоҷикистон ҳарф мезанад, боз ҳам риё меварзаду дурӯғ мегӯяд, чунки ҳаргиз афроди мазҳабии мутаассибу бунёдгаро наметавонанд сидқан ҷонибдори мардумсолорию демократия ва озодагиву озодандешӣ бошанд. Табиати динсолориву мазҳабгарӣ ва таассуб бо мардумсолорию демократия таноқуз дорад. Аз ин рӯ бояд пай бурд, ки аз мардумсолориву демократия ва ҳуқуқи озодиҳои мардуми Тоҷикистон ҳарф задани Кабирӣ фақат шиори зебову фиребо ва замонасозиву забонбозиест, ки ба таври муваққатӣ ба хотири гӯл задании ҷомеаи чаҳонӣ истифода мешавад.

  Аз рӯи одат ҳар саҳар як бор бозорро давр мезад. Донистан мехост, ки оё растаҳои холӣ аз меваю сабзавот пур шудаанд ё не. Баъди он ки бинои як вақтҳо касногузару касмабини ҳукумат аз ҷониби дастаҳои мухталифи мусаллаҳ зуд–зуд аз даст ба даст мегузаштагӣ шуд, бозор ҳам камодаму камчиз гардид. Дар ҳар шаҳр чанд ҷои муҳим ҳаст, ки аз зиндаву подор будани зиндагӣ гувоҳӣ медиҳад. Вақте ки фурудгоҳу вокзал ва бозор камодам шуд, пайдост, ки зиндагӣ дар ҷои худ таваққуф кардааст ва ё рӯ ба завол ниҳодааст.