LLM ба модели пешрафтае аз шабакаҳои асабӣ амиқ гуфта мешавад ки метавонад корҳои шигифтангезеро бароятон анҷом диҳад. Ба таври мисол, агар аз онҳо дар заминаи хосе суол бипурсед, ба шумо посух медиҳанд. Агар масаълаеро бо онҳо дар миён бигзоред, роҳкори муносиберо дар ихтиёри шумо мегузоранд. Дар сурате ки ба муҳтавое ниёз дошта бошед онро ба шакли бисёр табиӣ бароятон тавлид мекунанд ва бисёре вазоифи шабеҳи инсонии дигар, ки дар кулл боиси ҳайрати шумо мешаванд. Дар ин матлаб аз маҷаллаи Фародарс саъй шуда, то ба забони сода ва то ҳадди мумкин ба таври комил ба шумо бигӯем ки модели забонии бузург ё LLM чист ва чӣ нақше дар зиндагии диҷиталии (рақамии) мо дорад.

(чанд сухани муқаддимотӣ дар ҳошияи зодрӯзи дӯсти гиромӣ, шахсияти фалсафӣ ва рӯшангари миллӣ Нуриддин Шаҳобиддин)

        Ибтидои моҳи январ пасопеш ҷашни мелоди ҳадди ақал се тан аз донишмандону файласуфони муосири мост. Аввалӣ, устод Комил Бекзода (9 январ), ки устоди мост, дувумӣ, Нуриддин Шаҳобиддин (10 январ) ва севумӣ Назрӣ Асадзода (20 январ) аз зумраи дӯстони саршиноси моанд. Қаблан ҳар се устоду дӯстро ба муносибати зодрӯзашон шодбош мегӯем ва барояшон сиҳатӣ, тандурустӣ, болидахотирӣ, тавонмандӣ ва хушҳолӣ таманно мекунем. Дар зимн, чун дар рӯзи мелоди дӯсти донишманд ва файласуфамон Нуриддини Шаҳобиддин қарор дорем, чанд ҷумлаи муқаддимотиеро дар ин ҳошия ироа медорем.

 (гузориши иҷмолӣ аз ҷараёни баргузории маҳфили илмӣ таҳти унвони “Файласуфи миллӣ ва мактаби фалсафӣ” ба ифтихори 57-солагии фаъолияти илмию эҷодии доктори илми фалсафа, файласуфи муосири миллӣ устод Комил Бекзода)

        Гузаронидани маҳфилу нишастҳои илмию фарҳангӣ ва мубоҳисоти фалсафӣ дар марказ ва пажуҳишгоҳҳои Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон солҳост идома дорад ва аз ин навъ маҳофил сатҳи донишу биниши ширкаткунандагон, махсусан, насли ҷавон боло меравад. Мутаассифона, силсилаи чолишҳои имрӯзӣ, аз ҷумла зуҳури буҳрони беҳувиятӣ, мушкилоти фикрӣ, канороӣ бо хурофоту таассуби мазҳабӣ, дуршавӣ аз арзишҳои миллию ҷаҳоншиносии фалсафӣ, тамошогарии насли зиёӣ, парешонии қишри равшангарӣ ва зери бори хушкандешӣ қарор гирифтани ниҳодҳои фикрию маданӣ ҷомеаро осебпазир карда, роҳро барои густариш ёфтани буҳронҳои фикрию ҳувиятӣ дар баданаҳои иҷтимоӣ ҳамвор сохтааст. Маҳз бо ҳадафу ният дар муҳити академӣ бо ҳузури донишмандону коршиносон ва пажуҳишгарону ихлосмандон маҳфилу нишастҳои илмӣ доир мегарданд ва аз ин тариқ вазъи ҷаҳоншиносии илмӣ-фалсафӣ ва биниши миллии насли ҷавони муҳаққиқ беҳбуд меёбад.

   Дар мақолаи мазкур масъалаи муҳиммияту зарурати таҳқиқу омӯзиши зарбулмасалу мақолҳои тоҷикӣ, хусусан, вижагиҳои забонии онҳо мавриди таҳлилу баррасӣ қарор дода шудааст. Муаллиф таъкид мекунад, ки мақолу зарбулмасалҳо ба сифати як жанри муҳимми фолклор ва инъикоскунандаи арзишҳо, анъанаву одатҳо ва дигар хусусиятҳои халқ аҳамияти бузург доранд. Аз ин рӯ, таҳқиқу омӯзиши мақолу зарбулмасалҳои тоҷикӣ, аз ҷумла вижагиҳои забонии онҳо ниҳоят муҳим дониста мешавад.