(мулоҳизоте иҷмолӣ дар ҳошияи маҳфили илмӣ-фалсафии Пажуҳишгоҳи фалсафа, сиёсатшиносӣ ва ҳуқуқи ба номи А. Баҳоваддинови Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон ба муносибати Рӯзи ҷаҳонии фалсафа)

    Ҳамасола дар муҳитҳои академӣ ва муҳитҳои донишгоҳии ҷумҳурӣ панҷшанбеи ҳафтаи севуми моҳи ноябр Рӯзи ҷаҳонии фалсафа таҷлил мегардад. Одатан, дар Рӯзи ҷаҳонии фалсафа, ки бо Қарори Созмони байналмилалии ЮНЕСКО таъсис ёфтааст, дар донишгоҳу донишкадаҳо ва муассисаҳои илмӣ-пажуҳишӣ бо ҳузури файласуфону мутафаккирон, донишмандону муҳаққиқон ва унвонҷӯёну донишҷӯён маҳфилҳои вежаи ихтисосию фалсафӣ ва нишастҳои илмӣ доир шуда, дар ин замина гузоришҳои илмӣ ва мубоҳисаҳои фалсафӣ ироа мегарданд.

 Ҷаҳл чу бисёр шуд, нест кам аз кофарӣ,

Аз раги гардан бувад риштаи зуннори мо.

                                        Шавкати Бухороӣ

   Аллома  Фатҳуллоҳи Шерозӣ, маъруф ба Ҳаким Фатҳулло, аз уламо ва удабои маъруфи асри 17 тоҷик-форс буда, ибтидо дар дарбори Алии Одилшоҳ ва пасон Акбаршоҳ хидмат намудааст. Ӯ соли 1588 (89) дар Кашмир вафот кардааст. Фатҳуллоҳи Шерозӣ яке аз донишмандонест, ки ҳамроҳи Абулфазли Алломӣ ва Абулфайзи Файзӣ ва дигарон дар тарғиби сулҳи кул ва таъсиси дини илоҳӣ дар замони Акбар нақши муҳим бозидааст. Воқеан, Акбар, ки тамоми олимону адибони мутараққиро ба корҳои девонию маъмурӣ дар дарбор ҷалб карда буд, барои пешрафт ва устувор гардондани пояҳои давлаташ иқдомоти зиёд, аз ҷумла инъиқоди “Маҷлиси уламо”, барпо кардани  “Доруттарҷума”, таъсиси унвони “Маликушуароӣ”ва ғайраро рӯи даст гирифт.

  (Матни ин мақола тавассути нармафзор аз ҷониби Толиби Розӣ (Шарипов) ва тасовир бо ҳамкории Усмон Шамсиддинов аз хатти форсӣ ба тоҷикӣ баргардон шудааст. Бо сабаби мавҷудияти баъзе фарқиятҳои имлоӣ байни забони тоҷикӣ ва форсӣ аз иштибоҳоти имлоӣ сарфи назар шавад. Мақолаи аслиро метавон аз нишонии дар боло оварда дастрас кард.)
  Ёдгирии мошин ё мошини лернинг (Machine Learning) яке аз зери маҷмуъаҳои ҳуш маснуъӣ аст ки ба системаҳо ин имконро медиҳад то ба сурати худкори ёдгирӣ ва пешрафт дошта бошанд бедуни инки ба барноманависии сареҳе барои он дошта бошанд. Тамаркузи (диққати) аслии ёдгирии мошинӣ бар тавсеаи барномаҳои роёнаиест (компютериест) ки битавонанд ба додаҳо дастрасӣ пайдо кунанд ва аз он барои ёдгирии худ истифода кунанд. Фароянди ёдгирӣ бо мушоҳидот ё додаҳо оғоз мешавад, монанди мисолҳо, таҷориби мустақим ва ё дастури амалҳо, то ба як улгу дар додаҳо барисанд ва бар асоси ин мисолҳое ки ироа медиҳем, тасмимот беҳтаре бигиранд. Ҳадафи аслӣ он аст ки ба компютерҳо ин иҷозаро бидиҳем ки бедуни дахолат ва кумаки инсон ба таври автоматик ёдгирӣ дошта бошанд ва битавонанд иқдомоти худро бар мутобиқ бо он танзим кунанд.

  (Ин мақола тавассути нармафзор аз ҷониби пажуҳишгар Толиби Розӣ (Шарипов) аз хатти форсӣ ба тоҷикӣ баргардон шудааст. Бо сабаби баъзе фарқиятҳои имлоӣ байни забони тоҷикӣ ва форсӣ аз иштибоҳоти имлоӣ сарфи назар шавад. Мақолаи аслиро метавон аз нишонии вебгоҳи https://hamrah.academy/blog/artificial-intelligence/ дастрас кард.)

  Эҳтимолан барои шумо ҳам пеш омада, ки ҳангоми боздид аз вебсайтҳои гуногун, бо таблиғоти вижае рӯ ба рӯ шавед; таблиғоте, ки ба ҳавзаи фаъолият ва алоқаи шумо муртабит ҳастанд ва ба назар мерасад, ки барои шумо тарроҳӣ шудаанд. Аммо ин кор, чӣ тавр иттифоқ меуфтад? Таблиғкунанда чӣ шинохте аз мавзӯъоти мавриди алоқаатон дорад, ки таблиғоти вобаста ба (муртабит бо) онро бароятон ирсол кунад? Таблиғоти вобаста, бар асоси иттилоот ва додаҳои марбут ба шумо танзим шудаанд ва ба намоиш гузошта мешаванд.