Дар байни тамоми гулҳои баҳорӣ гули лола ҳамчун гули «Ороиши саҳро» ва ё «Аруси сол» ба ҳисоб меравад, зеро ки дар фасли баҳор ин гул тамоми дашту даманҳоро махмалпуш намуда, табиатро боз ҳам зебову дилкаш менамояд. Аммо ин гули худрўи табиии зебо нисбатан умри кутоҳе дорад, чунки он на тоқати гармо ва на тоқати сармо дорад. Ин гули «Аруси сол» ҳавои баҳоронаи нарму латиф ва муътадилро дўст медорад ва барои вай бодҳои сахту шамолҳои тунд ва офтоби сўзон душмани ҷон аст. Гули лола гули муҳаббату ишқ ба табиат, гули ваҳдату ягонагӣ байни гиёҳону дигар гулҳои худрўи табиат мебошад ва ў…

Дар давра ва мароҳили таърихӣ инсон барои бароварда сохтани ниёзҳои иҷтимоӣ, фикрӣ, сиёсӣ, идеологӣ, ахлоқӣ, иқтисодӣ ва маданӣ ба табиат як навъ даргир шуд ва дар айни замон бо неруҳои табиӣ, ки тағйирнаёбандаанд, созиш кард. Маҳз дар ҷараёни даргирӣ ва созишҳо силсилаи бовару эътиқодоти динию мазҳабӣ шакл гирифтанд, ки ғолибан бар мабнои хурофот устувор буданд.

Дар миёни маросимоти Наврӯзӣ Сездаҳбадар ба унвони расми ҷамъбастӣ ё ба истилоҳ, кулминатсионии ин ҷашни бошукӯҳи аҷдодӣ шинохта мешавад. Расми “Сездаҳбадар”, қабл аз ҳама, бо зиндагии рӯзмарра ва ҳаёти воқеии мардумӣ бастагӣ дорад ва барои танзими муносибатҳои мутавозини иҷтимоӣ созмон ёфтааст. Он маҷмӯаи маросимоти Наврӯзиро ҷамъбаст мекунад ва омодагиро ба ҷараёни минбаъдаи зиндагӣ ба мардум илқо менамояд. Ин аст, ки тибқи одоти маросимӣ, мардум ва табақаҳои гуногуни аҳолӣ дастҷамъона берун аз шаҳр мераванд ва дар муҳити кӯҳсору саҳро бо хушию хушҳолӣ ва саргармиҳо бо табиат ҳамоғуш мешаванд.

Яке аз мушкилоти имрӯзаи ҷаҳонӣ, ки тамоми робитаҳои байналмилалӣ ва дохилии кишварҳоро аз ҳам рехт, ин вируси корона мебошад. Ин воқеият бори дигар собит кард, ки бе тақвият ва муҷаҳҳаз кардани ниҳодҳои илмӣ ва дар авлавият қарор додани донишу пажӯҳиш ягон давлат наметавонад ба ҳалли мушкилоти худ расидагӣ кунад. Мусаллаҳшавии босуръат, зӯргӯӣ, қудратхоҳӣ, истеъморгарии қудратҳои ҷаҳонӣ, даҳшатафканиву тарсафканӣ, хурофоту мазорпарастӣ, сеҳру ҷоду, авомфиребии муллоён, пулпарастии мултимиллиардерҳову дороиҳои ҳангуфти сармоядорон натавонист густариши як мавҷуди ноаёнро пешгирӣ намояд. Ин ва дигар паҳлӯҳои масъаларо Директори Институти омӯзиши масъалаҳои кишварҳои Осиё ва Аврупои Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон, номзади илмҳои фалсафа Ёрмаҳмад НИЁЗӢ дар суҳбат…

Дар бораи омилҳои пайдоиши коронавирус, ки имрӯз ба як маризии ҳамагири ҷаҳонӣ табдил гардидааст, феълан дар расонаҳои гурӯҳиву сиёсӣ ва байни донишмандону олимони соҳа андешаҳои мухталифе ироа шудаанд. Аз ин рӯ, мо намехоҳем дар атрофи фарзияҳои эҳтимолии пайдоиши ин вирус изҳори назар дошта бошем, вале дар ин як навиштаи кӯтоҳ мехоҳем доир ба паёмҳо ва ҳушдорҳое, ки дар заминаи интишори ин вирус ва паёмадҳои таассуфбори он дар ҷаҳон ба амал омадааст, андешаҳои худро баён намоем. Шояд он чи дар ин навишта баён месозем, танҳо маҳсули бардошти субъективии мо бошад, аз ин рӯ, ба ҳеҷ ваҷҳ даъво надорем, ки афкори мо…