Ахлоқи антиқа. Зери мафҳуми “антиқа” дар таърих марҳалаи аз асри VII – VI то м. то асри IV – V то м. (қариб 10 аср) фаҳмида мешавад. Марҳалаи аввали инкишофи афкори ахлоқӣ бо заволёбии сохти қабилавӣ-авлодӣ ва худро ҳамчун шахсият дарк кардани инсон, ҳамчун “Ман”-и аз дигарон (кул) ҷудошуда алоқаманд мебошад. Тасаввурот дар бораи ногустанӣ будани “Мо” ва “Ман” дар асарҳои Гомер тавсиф ёфтааст.

  Рамзҳои сиёсӣ категорияи умумӣ -фалсафӣ мебошанд, онҳо бештар маънои «озодӣ «, «демократия», «мубориза», «иттиҳодия», «зӯроварӣ « ва ғ. таҷассум менамоянд. Рамзҳои бадеӣ дорои тасвир ё филм бо мундариҷаи сиёсӣ, варақа, овеза мебошанд, карикатура ва ғайра. Рамзҳои сиёсии мифологӣ инҳоянд, ки мундариҷаи объективии равандҳои сиёсиро бо дарки субъективии худ - беасос ё қасдан тақаллубӣ иваз мекунанд. Масалан, афсонаи шахсияти бузург, сиёсати оқилонаи роҳбарӣ дар бораи тағйирот. Рамзҳои динӣ дар сиёсат салиб, свастика, ситора, Ҳилоли Аҳмар ва ғайра мебошанд.

  Дар соли 1963 диққати олимонро ҷирмҳои ситорамонанде ҷалб намуданд, ки онҳо манбаъи пурзӯри афканишоти радиогӣ буданд. Пас аз он, ки спектри ин ҷирмҳо тањлил карда шуд, маълум шуд, ки  ин ҷирмҳо аз Замин дар масофаҳои  миллиардҳо соли рӯшноӣ ҷойгиранд. Баъдан чунин объектҳоро квазарҳо номиданд.

  Истилоҳи англисии квазар (quasar) аз калимаи quasistellar ва radiosource  гирифта шуда, маънояш «квазиситора» , «Ба ситора монанд»  ё («радиоманбаъ») мебошад. Ба шакли тарҷумаи тањтуллафзиаш «квазиситораҳои радиоманбаъ» мебошад. Квази маънояш монанд аст. Ба таври хеле сода гӯем ин объектҳо ҷирмҳои ситорамонанде, мебошанд, ки онҳо манбаъи пурзӯри афканиши мавҷҳои радиогӣ мебошанд.

Маълумоти умумӣ

Фаҷри қутбӣ ё тобиши қутбӣ чи гуна пайдо мешавад? Зарраҳои зарядноки магнитосфера, ки онҳо аз Шамоли офтобӣ ба воситаи майдони магнитии Замин дошта шуда, ба атмосфераи Замин ворид мешаванд. Дар натиҷаи ворид шудани  зарраҳои заряднок аз атмосфера онҳо ба атому молекулаҳои атмосфера бархӯрда, онҳоро ба ангезиш медароранд. Дар натиҷаи ин ангезиш атому молекулаҳо дар дарозиҳои мавҷҳои гуногун нур (нури сабз, сурх ва ғ.) афканда,  фаҷри қутбиро ҳосил мекунанд. Фаҷрҳои қутбӣ асосан дар минтақаҳое пайдо мешаванд, ки ин митақаҳо аз қутбҳои магнитии Замин 10-20 дараҷаи кунҷӣ дуранд. Дар вақти бӯҳронҳои геомагнитӣ  фаҷрҳои қутбӣ васеъ доман паҳн карда, то арзҳои поёнӣ омада мерасанд. Масалан ин ҳодисаро баъзан аз ш. Москва низ дидан мумкин аст.