Равшанфикр
Полимерҳо дар ҳаёти инсон
1. Маводҳои полимерӣ – масолеҳҳои ояндасоз
Фарогирии зиндагии ҳаррӯзаи моро бе маводҳои полимерӣ (пайвастагиҳои калонмолекулавӣ) тасаввур намудан хело душвор аст. Зеро ба кадом ҷабҳаи зиндагии ҳаррӯза, ки назар афканем, маводҳои полимерӣ онро иҳота намудаанд: аз борхалта (пакет)-ҳое, ки ҳамарӯза аз мағоза маводи ниёзи авваларо меорем, ибтидо гирифта, то ба зарфҳои як маротиб истифодашаванда, рӯйпӯши телефонҳои мобилӣ ва аксар техникаи майишӣ, чархҳои худрав (автомобил), чорчӯбаи тирезаҳо ва монанди инҳо ҳама маводҳои масолеҳи полимерианд. Аз тарафи дигар полимерҳо як ҷузъи табиии тамоми организмҳои зинда ва олами растаниро дар бар мегиранд, ки онҳо хос табиианд ва ба биополимерҳо мансубанд.
Фарҳанги китобхониро эҳё кунем
Шодимуҳаммади Сӯфизода Директори Китобхонаи марказии илмии Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон ба номи Индира Ганди, докториилми филология, адабиётшинос ва аз пажӯҳишгарони шинохтаи адабу фарҳанги порсии тоҷикист. Дар остонаи «Рӯзи китоб» дар Тоҷикистон, ки ҳамасола 4-уми сентябр ҷашн гирифта мешавад, атрофи вазъи китобдорию китобхонӣ дар кишварамон бо ӯ суҳбатеороста пешкаши хонанда мегардонем.
Проблемаи пайдоиш ва инкишофи ҳаёт дар рӯи Замин
Дар таърихи ташаккули илми биология оид ба пайдоиши ҳаёт ва табиати зиндаю ғайризинда бисёр андешаҳои мухталиф баён шудаанд. Масалан, одамони ибтидоӣ чунин ақида доштанд, ки тамоми мавҷудот дорои ҷонанд ва ин ақидаро дар илми муосир анимизм (аз лотинии «onimo» - ҷон) меноманд. Сарчашмаи дигари ақидаҳои қадимаро инчунин, гилезоизм (аз юнонии «gilеo» - модда, шайъ) ном мебаранд, ки мувофиқи ин ақоид ҳаёт моддӣ мебошад. Ба гуфтаи Арасту асосгузори мактаби милетӣ Фалес онҳанрабо (магнит) - ро маҳз ба хотир оҳанро ҷазбиданаш чандир номидааст. Пайравони ин ақида тамоми ҷисмҳои рӯи Заминро зинда ҳисобида, бо ҳамин тафовути ҳаёт ва ҳастиро аз байн бурдаанд. Файласуфи нидерландӣ Бенедикт Спиноза (1632-1677) чунин меҳисобид, ки тамоми сангҳо дорои фикр ва кулли ашёи табиат дорои ҷон мебошад.
Даҳ дастоварди беназири Истиқлолият
Дар таърихи 9 сентябри соли 1991 дар ҷаласаи Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон (Шӯрои Олии ҶТ), қарор ва изҳорот «Дар бораи Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон» қабул карда шуд. Минбаъд ҳамасола ин рӯз ҳамчун Рӯзи Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон таҷлил мегардад.
Истиқлолияти давлатӣ дастоварди бузург дар таърихи давлатдории тоҷикон мебошад. «Истиқлолият» мафҳуми арзишманд ва дар навбати худ калидие мебошад, ки ноил гардидан ба он шарафи бузург барои ҳар як миллат аст. Истиқлолияти давлатӣ ба он мусоидат намуд, ки рушди босубот дар кишвар таъмин гардад, сатҳи некуаҳволии аҳли ҷомеа беҳтар ва натиҷаҳои бузург дар ҳаёти сиёсӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангӣ ба даст оварда шавад.