Равғангирии ҷигар дар натиҷаи камҳаракатӣ, реҷаи ғизоии номуносиб, истеъмоли машруб ва мухаддирот, истифода аз фастфуд ба вуҷуд меояд ва рушди афзояндаи падидаи фарбеҳӣ дар дунёст.

   Равған гирифтани ҷигар оризаест, ки ба далели шеваи зиндагии камтаҳаррук, масрафи ғизоҳои равғанӣ, ширин ва серғизо ба вуҷуд меояд ва муҳаққиқон пешбинӣ мекунанд, ки ин ориза то чанд соли оянда ба як таҳдиди ҷиддӣ барои саломатии ҷигар табдил мешавад. Вуҷуди чарбӣ дар ҷигар табиӣ аст, вале замоне ки ин мизон афзоиш ёбад, яъне беш аз 5 то 10 дарсад аз вазни ҷигар ба вуҷуд меояд.

  Истеъмоли як порсия (140 грамм) моҳии равғаннок (макрели, гулмоҳӣ, самак, озодмоҳӣ (лосось)) се бор дар як ҳафта мушакҳои шахсони кӯхансолро аз фарсудашавӣ муҳофизат менамояд. Ин боз ҳам пурсамар хоҳад шуд, агар онҳо ба машқҳои ҷисмонӣ машғул шаванд.

  Дар сини 40-солагӣ сар карда организми мо қобилияти мустақилона ҳосил намудани мушакҳоро гумм мекунад ва ин танҳо бо ёрии машқҳои ҷисмонӣ бартараф шуданаш мумкин аст. Агар аниқтар карда гӯем, ба шахсони кӯҳансол ба камшавии мушакҳо истидагарӣ намудан мушкил мегардад.

1. Шустани дасту даҳон қабл ва баъд аз хӯрдани ғизо мӯҷиби баракати ғизо аст.

2. Қабл аз хӯрдани ғизо «Бисми-л-Лоҳ» бигӯ.
3. Бо дасти рост бихӯр.
4. Аз ҷулӯи худ ғизо бихӯр, яъне ба ҳар тарафи коса даст наандоз ва аз пеши худат бихӯр.
5. Ҳаргиз бо дасти чап хӯрду нӯш макун, зеро Шайтон бо дасти чап мехӯрад ва менӯшад.

   Бидонед, ки ҳеҷ коре бе устоде муяссар намешавад, ва ҳар ки бе устод коре кунад бебунёд бошад. Одоби шогирд ин аз муаллим вобастааст ва баъд аз оила, сарчашма мегирад. Кӯдаке, ки аз хурди бо ақлу тамиз аст то охири умр ҳамин хел меравад. Ва инсоне, ки аз хурди бе ақлу бе фаросат бошад ҳамин тавр ба балоғат мерасад. Ва аз ӯ умеде пойдор намешавад.

 Агар пурсанд, ки одоби шогирд чандаст, бигуй ҳашт: