Чанде қабл дар рўзномаи «Тоҷикистон» (№43 (1137), 29.10.2015) ва сомонаи http://www.pressa.tj мусоҳибаи Раиси анҷумани Рўдакӣ ва узви хориҷии АИ ҶТ Масъуди Миршоҳиро бо номи «Тоҷикони хурофотӣ ва эрониёни фарҳангӣ» бо рўзноманигорони воқеъбин Шарифи Ҳамдампур ва Одили Нозир мутолиа намуда, хостам андешаи хешро нисбати ин масаъала баён намоям. Чунки имрўзҳо ҳар инсони солимақл ноогоҳию худбохтагӣ, арабпарастию пантуркистӣ ва хурофотзадагию ифротгароии бархе аз мардуми кишварро дида ангўшти ҳайрат мегазад. Дар шароити имрўза масоили мухталифу печидаи сиёсӣ аз ҳар фард худогоҳию худшиносӣ ва зиракии баланди сиёсиро талаб менамояд, то ки мавқеи хешро дар арсаи зиндагӣ ва ҷамъият дуруст муайян созад. Вале пас аз соҳибистиқлол гардидани Тоҷикистон, аксари мардум ба фарҳанг ва маданияти бегона рўй оварда, ҳатто дар баъзе манотиқ ба тамаддун ва фарҳанги аҷдодии хеш хати батлон ҳам заданӣ шуданд. Воқеан ҳам баъд аз ба истиқлолият расидани кишвар, миллати тоҷик пас аз ҳазорсолаҳо аз нав соҳиби давлати миллӣ гардида, тавонист, ки бисёре аз суннатҳои ниёгонро эҳё намояд.