Дӯсту бародари гиромӣ, Раҷаби Мирзо!

     Ҷомеаи маданӣ ва қишри рӯзноманигории ватанӣ солҳост Шуморо минҳайси журналисти баистеъдод, ҳирфаӣ ва бофарҳангу баномуси миллӣ мешиносанду эътироф мекунанд. Бидуни тардиду таоруф, ҳар қадар синнусолатон боло меравад, ҳамон қадар огоҳтар, донотар, мушоҳидакортар, ҷиддитар, баҳавсалатар, шоистатар ва фарҳехтатар мешавед. Ин навъ нишонию аломотро на дар ҳама инсонҳо ва шахсиятҳои варзида метавон мушоҳида кард. Аммо Шумо бо ҷустору такопуҳои бардавом, саъю талошҳои фаровон ва руҳияи интиқодгарию интиқодпазирии мудавом сол ба сол дар бозсозию худсозии фардӣ саҳм мегиред ва дар ин масир аз чизеву касе намеҳаросед. Гузашта аз ин, дар нигоштаву назароти Шумо мутлақгаройӣ ва яксӯянигарӣ мушоҳида намешавад ва ҳар нуқтаназареро, ки бар мабнои далелу арқом дар шакли катбию шифоҳӣ ироа медоред, қобили радду бадал, баҳсу ҷадал ва нақду баррасӣ мешуморед. Ин аст, ки ҷомеаи рӯзноманигорӣ ва институтҳои мадании ватанӣ Шуморо  сидқан дӯст медоранду эҳтиром мекунанд.

  Соҳибхирад асту пурҳунар Нозими Нур,

Озодаманиш ва покивар Нозими Нур.

        Бирафт Ӯву ҳама армони мо рафт,

       Ки гӯйӣ аз тани мо ҷони мо рафт.

Ба уммеди шукӯҳи ҷовидонӣ

Дареғ, устод Мирзоёни мо рафт!

  Ахлоқ яке аз куҳантарин навъи маънавиёти башар маҳсуб аст, ки аксар аз пажуҳишгарони тамаддуни инсонӣ онро аввалин унсури фарҳанг меҳисобанд. Масъалаи зуҳур ва пайдоиши ахлоқ баҳси доманадорест, ки дар дарозои таърих онро ҳар пажуҳишгар аз диди ҷаҳонбиниву ҷаҳоншиносии худ мавриди баррасӣ қарор додааст. Ҳамин масъала сабаби он гардидааст, то назариёти гуногуне доир ба пайдоиши ахлоқ ба миён оянд.