Дар айёми имрўза, ки муносибати одамон нисбати ҳамдигар ба ҳадди бағоят паст коста шуда аст, ҷавонони ҳозира дар бораи шахсони баруманди халқу миллати тоҷик қариб таасуроте надоранд, ки ин абармардон, барои ободонии гушае, мавзее ё маконе аз сарзамини Тоҷикистон чигуна заҳмату ҷонбозиҳое ба харҷ додаанд. Инҷо сухан дар бораи яке аз ҳамин гуна абармардон –марди шариф, фурутан, хоксору меҳрубон ва дар айни замон ғамхору тарбиятгари ҷавонон – Талбак Садриддинов меравад. Одатан дар бораи ин гуна шахсони баруманд сухан рондан ҳам осон аст ҳам мушкил. Осон барои он аст, ки меҳнат, заҳмат ва фаъолияти пурмаҳсули онҳо…

Дар замонҳои қадим ва ё мушаххасан бигӯем аз ҳазрати Зардушт оғози фалсафаи мардумони ориёитабор сарчашма мегирад, ки бетардид метавонем бигӯем, ки фалсафаву илми башарият низ аз ин сарчашма об хӯрдаасту мехӯрад. Шояд пеш аз ҳазрати Зардушт ҳам фалсафаву дониши инсоният арзи вуҷуд дошта бошад, аммо то замони мо танҳо гуфтори Зардушт дар шакли китоб омада расидааст, ки нахуст китоби инсоният ҳам “Авасто” хонда мешавад. Ҳамин тавр ворисони Зардушт дар тӯли таърих тавонистанд давомдиҳандаи афкору пиндори Зардушт бошанд ва дар илму фалсафаи ҷаҳонӣ нақши боризи хешро гузоранд.

(чанд андеша дар ҳошияи даргузашти як тан аз муаллимону фарҳангиёни варзидаи ноҳияи Ҷайҳуни вилояти Хатлон акаи Одинабеки Қаландар) Ҳар гоҳ ки муаллиме варзида ва номвар аз олам чашм мепӯшад, ояндаи норавшани низоми маорифи ватанӣ ва вазъи ногувору буҳронии ҳайати муаллимон, ки новобаста ба мушкилоту уқдаҳои давру замон ҳамоно дар сафи мубориза алайҳи нодониву ҷаҳолат қарор доранд, пеши назар меояд. Воқеан, дар ҳоле ки хурофоту таассуби мазҳабӣ дар ҷомеа ташаннуҷ пайдо карда, насли наврасу ҷавон ба таври худогоҳу нохудогоҳ ба гирдоби худбохтагию беҳувиятӣ кашида мешавад, вазъи фикрию маърифатиро хуб қаламдод кардан дуруст нест. Махсусан, вазъи буҳронии…

(шодбошӣ ба ифтихори зодрӯзи файласуф ва рӯшангари миллӣ Исомиддин Шарифзода) 11 ноябр рӯзи мелоди яке аз чеҳраҳои матраҳи рӯшангарии миллӣ Исомиддин Шарифзода аст, ки умри хешро вақфи хирадгаройӣ ва рӯшангарӣ намуда, дар ин масири мушкилписанди зиндагӣ ҳадафмандона, пайгирона, ҷасоратмандона, муваффақона ва бурдборона умрфарсоӣ мекунад. Исомиддин Шарифзода ҳанӯз аз ибтидои солҳои навадуми садаи бист ба ҷараёни рӯшангарии миллӣ пайваста, то имрӯз дар ростои шинохти мероси куҳанбунёди миллӣ, арзёбии илмию ихтисосии осори мутафаккирони ватанию хориҷӣ, таҳкими ҷаҳонбинии фалсафӣ ва таблиғи дастовардҳои илмии башарӣ талош меварзад.