Адабиёт ҳамчун шакли шуури ҷамъиятӣ ва як навъ ҳунар аз замони зуҳур дар қолиби осори манзуму мансур сарнавишти башарро рақам зада, вазъу ҳолоти рӯҳию равонии мардумро инъикос намуда, барои бароварда сохтани ниёзҳои иҷтимоӣ, ахлоқӣ, фикрӣ, эстетикӣ ва мадании инсон дар ҳар давру замоне саъю талош варзидааст. Ҳадаф аз адабиёт адабиёти бадеӣ аст, ки тавассути ду унсури маънавӣ – назму наср, маърифати адабӣ-бадеиро дар низоми зиндагӣ мушаххас карда, сатҳи завқи бадеӣ-эстетикии мардумро боло мебарад. Худовандони олами адабиёт шоирону нависандагонанд, ки дар маҷмўъ, дар мафҳуми адиб шинохта шуда, барои ҷомеа фазо, муҳит ва масири адабӣ-бадеӣ сохта, ба…

 Дӯсту бародари гиромӣ Меҳрдод Субҳонӣ, басо рамзист, ки мелоди Шумо бо Рӯзи байналмилалии меҳнаткашони ҷаҳон ҳаморӯз шудааст. Чун Шумо як ҷавони меҳнаткаш ва меҳнатзод ҳастед, таваллудатон ҳам ба ин рӯз рост омадааст. Ин аст, ки қаблан зодрӯзи Шумо ва Рӯзи байналмилалии меҳнаткашонро барои мардуми шарифи Тоҷикистони азиз муборакбод мегӯем. Баъдан, ошноӣ бо Шумо барои мо саҳифаи тозаеро дар шинохти насли нави ҷавони замони соҳибистиқлолӣ боз намуд.

Бо даргузашти устод Айнӣ дар 15 июли соли 1954 тайи имтидоди тулонии замонӣ бо ҳузури донишмандону муҳаққиқон ва рӯшангарону зиёиёни миллию ватанӣ гузаронидани маҳфилу нишастҳои илмӣ ва фарҳангӣ-маданӣ ба ҳукми анъана даромада, то имрӯз ин риволу суннати хуби эҷодӣ ҳамчунон идома дорад. Албатта, чигунагӣ ва кайфиёти маҳфилу нишастҳо ба ҳадафмандӣ ва сахткӯшиҳои мо дар заминаи шинохту муаррифии ин симои мондагори адабу фарҳанги миллӣ бастагӣ доранд. Ба ҳар сурат, боиси хушнудист, ки ҳамасола тайи моҳи апрел (ба ифтихори рӯзи мелоди устод Айнӣ, ки 15 апрели соли 1878 мебошад) дар ҳавзаҳои адабӣ ва мадании ҷумҳурӣ чорабиниҳои илмӣ…

Имрӯз – 15 март ҷашни мелоди нависанда ва адиби номовари тоҷик устод Урун Кӯҳзод аст. Қаблан устодро барои расидан ба синни камолот табрик мегӯем ва таманно мекунем, ки бо ҷисму руҳияи қавиашон садсолаҳо боз дар хидмати адабиёт ва фарҳанги миллӣ қарор гирифта, халқу миллат аз тавонмандии фикрию эҷодии эшон баҳравар гарданд. Устод Урун Кӯҳзод (мутаваллиди соли 1937), муаллифи асарҳои машҳури “Сареву савдое” (1971), “Роҳи ағба” (1971), “Писанддара” (1974), “Кини Хумор” (1976), “Як рӯзи дароз, рӯзи бисёр дароз” (1977), “Як сару сад хаёл” (1983), “Бандии озод” (1994), “Ҳам кӯҳи баланд, ҳам шаҳри азим”(1983), “Тақвими раҳгум”, “Ҳайҷо”…