(Мулоҳизоти куллӣ дар қолиби паёми шодбошӣ ба ифтихори 50-умин солгарди пажуҳишгар, донишманд ва рӯшангари варзидаи миллӣ Исомиддин Шарифзодаи гиромӣ) Имрӯз – 11-уми ноябри соли 2025 солрӯз ва ҷашни 50-солагии мелоди дӯст ва бародари хирадгаро ва заҳматқарини мо Исомиддин Шарифзода аст. Дар ин рӯз дӯстону ҳампешагон табрикоту таманниёти самимонаи худро ба Шарифзодаи гиромӣ арз медоранд ва имрӯз, дақиқан, ин лаҳзаҳо фарзанди содиқу барӯманди миллат Исомиддин Шарифзода 50-умин солгарди таваллудашро истиқбол мегирад. Сипардани пайроҳаи пурпечутоби нимасраи зиндагӣ ба назар саҳлу осон менамояд, вале дар асл, як марҳилаи мушаххасти таърихист, ки бо шебу фароз, комёбию нокомӣ, пастию баландӣ,…

Имрӯз аҳли фарҳангу ҳунар, мухлисону шогирдон ёдбуди ӯро қайд мекунанд. Аммо ёдбуди Давлатманд ду сол қабл, ҳанӯз аз навҳаи ҷонсӯзи писараш Лоиқшо, ки дар рӯзи мотами падари бузургвораш баланд шуда буд, оғоз гардида буд, зеро айнан ҳамон лаҳза ҳамаи мо, ҳамаи мардуми Тоҷикистон ногаҳон эҳсос кардем, ки дар пайкари фарҳанги муосири миллат, дар дунёи пурҳарорати суруду мусиқии тоҷик чи тарқише пайдо шуд. Ва худи ҳамон соат ҳис кардем, ки дар нолаҳои Лоиқшо, дар ҳар як рагу пайи ӯ хуни падар, дар садояш садои падар, дар дилаш меҳри ҳунар маъво дорад ва ин андаке таскини диламон…

(гузориши иҷмолӣ аз ҷараёни баргузории маҳфили илмӣ-эҷодӣ таҳти унвони “Матншиносии миллӣ ва шеъри муосири иҷтимоӣ” ба муносибати 55-солагии фаъолияти илмӣ-пажуҳишӣ ва рӯнамоии китоби тозанашри “Чархи Истиқлол” (Девони ашъор)-и матншинос, адабиётшинос ва шоири муосири миллӣ, мудири Шуъбаи матншиносӣ, таҳқиқ ва нашри мероси хаттии Маркази шарқшиносӣ ва мероси хаттии назди Раёсати АМИТ Алии Муҳаммадии Хуросонӣ) Солҳои ахир гузаронидани маҳфилу нишастҳои илмӣ ва илмӣ-эҷодӣ дар муҳити академӣ ба ҳукми анъана даромадааст, бахусус пас аз таъсиси маҳфили илмии “Хирад”-и Раёсати Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон нафарони зиёде аз ҷумлаи олимону муҳаққиқон ва адибону рӯшангарони муосири ватанию миллӣ аз минбари маҳфил…

Илми арабшиносии тоҷик ба мафҳуми академии он баъд аз таъсиси шуъбаи арабӣ ва кафедраи арабӣ дар назди факултаи филологияи Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон (ҳоло Донишгоҳи миллии Тоҷикистон) соли 1958 оғоз шуда, солҳои 70-уми қарни ХХ аввалин арабшиносони тоҷик, ки дар соҳаи филологияи арабӣ рисолаи номзадӣ дифоъ кардаанд – Ҳ.К.Мӯминов, К.Мусофиров, Ф. Деҳотӣ, Н.Қаҳҳорова, С. Шукроева ва Т.Бердиева, ки ҳама фориғуттаҳсилони шуъбаи арабии Донишгоҳ буданд.