(шодбошӣ ба муносибати зодрӯзи Бозор Ибодӣ) Дӯсту ҳамандеши гиромӣ Бозор Ибодӣ, Дар давоми чанд соле, ки бо Шумо ҳамкорию ҳамшарикӣ дорем, симо ва чеҳраи иҷтимоӣ, ихтисосӣ, фаннӣ, илмӣ, эҷодӣ ва миллиатонро ба қадри кофӣ шинохтаем. Ба синни ҷавонӣ нигоҳ накарда, дар умури ташкилӣ, иҷтимоӣ, фарҳангӣ, илмӣ ва эҷодӣ ончунон фаъолед, ки кас ангушти ҳайрат мегазад. Гоҳо дар набуди Шумо миёни худ баҳс мекунем ва, ростӣ, рашкамон ҳам меояд, ки ҳамкори азизи мо ин қадар имкон, ин қадар энержӣ ва ин қадар вақту замонро аз куҷо пайдо мекунад, ки дар як они воҳид сарриштаи ҳар кореро…

Таҷлили Рӯзи устод Рӯдакӣ (22 сентябр), ки аз соли 2002 инҷониб дар қаламрави Ҷумҳурии Тоҷикистон таҷлил мегардад, доираву ҳавзаҳои гуногуни адабию фарҳангиро ба ҳам меоварад. Муҳимтар аз ҳама, ба таври густурда таҷлил гардидани санаҳои муҳимми таърихӣ, сиёсӣ, адабӣ ва фарҳангӣ, аз ҷумла Рӯзи устод Рӯдакӣ дар замони соҳибистиқлолӣ бояд ба мушаххасоти ҳувиятӣ ва миллӣ табдил ёбад. Ин аст, ки дар силсилаи таҷлилоти ҷашнӣ ва арҷгузории шахсиятҳои матраҳи миллӣ Рӯзи қофиласолори шеъри форсии тоҷикӣ устод Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ ҷойгоҳи махсус дорад. Дар ҳошияи Рӯзи устод Рӯдакӣ чанд нуктаро дар доираи мавзуи “Устод Рӯдакӣ ва замони мо” хидмати…

(шодбошии Маҳфили фалсафии «Ҷаҳони андеша» ба ифтихори зодрӯзи Раиси Фарҳангистони миллии Тоҷикистон) Раиси муҳтарами Фарҳангистони миллӣ Фарҳод Раҳимӣ! Солҳост, ки Шумо аз тариқи ташаббусу ибтикороти фардӣ ва неруи хастагинопазири эҷодӣ дар масири илму маориф ва фарҳанги миллӣ ҳадафмандона ва бардамона гом бармедоред. Дар ин муддат бо такя ба дониш, биниш, мушоҳида, андӯхта ва таҷриба ба таври шоиста дар самти рушди маорифи миллӣ ва илми ватанӣ бидуни вақфа заҳмат кашида, роҳро барои ташаккули тафаккури илмӣ, дидгоҳи мантиқӣ ва мавқеъгирии миллӣ ҳамвор сохта, дар ин ҷодаи мушкилписанди зиндагӣ бурдборона талош меварзед. Хамираи шахсиятии Шумо бар мабнои мушаххасоти…

(Ба муносибати 158 - солагии Шарифҷон-махдуми Садри Зиё) Ташаккули шахсияти инсон, ин раванди ба даст овардани сифатҳои шахсӣ ва иҷтимоӣ буда, он дар ҷараёни фаъолиятҳои гуногун сурат мегирад. Раванди ташаккул ва рушди шахсият мунтазам ба амал омада, то интиҳои умри одамӣ идома меёбад. Ҳеҷ як инсон дар ҷаҳон ташаккулёфта таваллуд намешавад. Зиндагии ӯ ин худ ташаккулёбӣ ва ба камолот расидан аст – гуфтааст В.Г. Белинский. Омилҳои асосии ташаккули шахсият, ин хусусиятҳои генетикӣ, муҳити зист, таъсири фарҳангӣ, таъсири иҷтимоӣ ва таҷрибаи шахсии инсон мебошад. Омезиши ин омилҳо дар ташаккули шахсият, ҳамеша натиҷаи беназир дар пай дорад.