(мулоҳизоте дар ҳошияи 80-солагии омӯзгори варзида ва шахсияти баруманди ноҳияи Панҷ устод Шукруллоҳи Файзӣ) Офарин ва сад офарин ба касе, ки омӯзгориро пеша карда, як умри азизи хешро сарфи таълиму тарбияи насли наврасу ҷавони ҷомеа менамояд ва бидуни камтарин подошу таваққуъе дар масири хидмат ба миллат бурдборонаву сабурона, вале ҳадафмандона гом бармедорад. Махсусан, дар шароити бархурдҳои сиёсию тамаддунӣ, ҳассосиёти имрӯзӣ, печишҳои мафкуравию ҳувиятӣ, пойин рафтани сатҳи донишу биниши фардию ҷамъӣ, тасаллути ҷаҳолату хурофоти мазҳабӣ ва билохира ташаннуҷи буҳронҳои ахлоқию фикрӣ ба кори самараноки омӯзгор сахт ниёз пайдо мешавад. Тасаввур кунед, агар дар ин ҳолату вазъи…

Яке аз физикҳои маъруфи ҷаҳон ва асосгузорони самти ҷадиди физика - механикаи квантӣ физик-назариётчии австриягӣ Эрвин Шрёдингер (1887-1961) мебошад. Ӯ барои дастовардҳои назарраси илмиаш соли 1933 Ҷоизаи байналхалқии нобелиро дар соҳаи физика ба даст овард. Шрёдингер муаллифи муодилаи асосии механикаи квантии ғайрирелятивӣ мебошад, ки ин муодила имрӯз бо номи муодилаи Шрёдингер машҳур аст. Асли баромад, айёми кӯдакӣ. Вена яке аз шаҳрҳои мутамаддини Аврупои Марказӣ буда, дар он ашхоси маъруфе, аз ҷумла физикадони номвар Эрвин Шрёдингер ба дунё омадаанд. Ҳаёт ва фаъолияти ӯ на танҳо дар доираҳои илмӣ, балки дар аксар доираи ҷамъияти имрӯза ҷолибияти зиёд…

Кору фаъолияти пурсамар ва муносибати сатҳи баланди адабиётшинос, фарҳангшинос ва омӯзгори варзидаи тоҷик Нозим Нурзода шахсияти ӯро ба ҳамкорону ёру дӯстон муаррифӣ менамояд. Ҳамагӣ донишмандӣ, хирадпешагӣ, инсондӯстӣ ва меҳанпарастии ӯро эътироф намуда, ҳамчун инсони комил қабулаш доранд. Дар баробари ҳама хислатҳои хуби худ Устод Нозим Нурзода бо як иродаи қавӣ дар кору фаъолияти ҳаррӯзаи хеш хеле сахткӯшӣ мекунад. Ин аст, маҳсули эҷодӣ ӯ хеле босифат, ҳадафнок ва мубрами замон аст. Борҳо шоҳиди он будем, ки аҳли илму фарҳанг аз ҳама минтақаҳои Тоҷикистони азиз, баъди хондани мақолаҳояш ба ӯ занг мезананд ва изҳори қаноатмандиву миннатдорӣ мекунанд.…

 (Шодбошии аъзои маҳфили “Ҷаҳони андеша” ба ифтихори зодрӯзи адиб ва шоири миллӣ Адибаи Хуҷандӣ) Мусалламан, аз ҷумлаи бонуадибони муосири миллӣ хеле кам касонеро мешиносем, ки доир ба масоили доғи рӯз, бахусус мушкилоти иҷтимоию фикрии ҷомеа аз дидгоҳи илмӣ-мантиқӣ ва миллӣ-дунявӣ бархурд карда бошанд ва дар баробари таҳдиду чолишҳои муосир, ки бар ҳастию ҳайсияти миллат садама мезананд, ҷуръатмандона истод шуда, бебокона аз ҳувият ва арзишҳои миллӣ дифоъ менамоянд. Дар ҳоле ки садҳо адиб, шоир, нависанда, донишманд, муҳаққиқ, рӯзноманигор ва дар маҷмуъ, зиёие дорем, ки масруфи умури шахсию ихтисосии худ шуда, худнамоию риёкориро пеша намуда, ба сарнавишти…