1. Вартаи сиёҳ (Чёрная дыра)

  Вартаи сиёҳ ин ҷоест дар фазо ва вақт, ки аз сабаби фавқулодда зиёд будани таъсири қувваи ҷозибаи он чизе аз он баромада наметавонад, ҳатто рӯшноӣ, ки суръати он ба 300 000 км/с баробар аст. Сарҳади вартаи сиёҳро уфуқи воқеъа меноманд. Радиуси онро радиуси ҷозибавӣ ё радиуси Швартсшилд меноманд.

1 – Ба ҳамроҳи кӯдакатон бозӣ кунед

  Бо кӯдакатон бозӣ кунед. Ҳангоми бозӣ бо кӯдак, бигзоред онҳо навъи бозиро интихоб кунанд. Дар бораи қавонини бозӣ ҳам зиёд сахтгирӣ накунед ва шумо ҳам бо ҷараён пеш биравед ва лаззат бибаред.

  Ҳамасола дар саросари ҷаҳон миқдори зиёди офатҳои табиӣ ба қайд гирифта мешаванд, ки ба солимии аҳолӣ ва соҳаҳои фаъолияти хоҷагии халқ таъсироти манфӣ расонида, рушди иқтисодиёту иҷтимоиётро коҳиш медиҳанд ва ҳолати системаҳои экологиро хароб мекунанд. Мувофиқи маълумотҳои мавҷуда [1] ҳар соле тарқибан 200 млн нафар аз офатҳои табиӣ зарар мебинанд ва таҳлилҳои ин офатҳо дар тамоми сатҳи Замин нишон медиҳад, ки бо пешрафти илму техника, ҳифзи одамон ва техносфера аз ҳолатҳои фавқулодаи хусусияти табиидошта ҳанӯз ҳам ногузир аст. Далелҳо собит менамоянд, ки шумораи аз ин ҳодисаҳо фавтидагон дар ҷаҳон солҳои охир 4,3% ва миқдори зарардидагон 8,6% афзуда, хисороти иқтисодӣ ба ҳисоби миёна дар як сол 6% зиёд шудааст. Дар айни замон, маълум аст, ки офатҳои табиӣ - ин мушкилоти глобалӣ буда, сарчашмаи асосии бадбахтии башарият ва яке аз омилҳои муҳими муайянкунандаи рушди устувори иқтисодӣ ба шумор мераванд.

  Шеър, хоса шеъри ғиноӣ, зодаи хаёлу илҳоми ногаҳонии шоири асилест, ки падидаҳои офаринишро мутобиқи завқи вежаи хеш бозшиносӣ карда, онҳоро дар густараи забон ғолибан ба гунае мавзуну муқаффо рақам мезанад, ки мухотаби ӯ бо хондани он ба дарку бардошти зебоишиносонаи шоир аз падидаҳои ҳастӣ даст меёбад. Муҳаммадтақии Баҳор мегӯяд, ки «шеъре, ки мақсуди мост, шеърест, ки аз димоғи шоире лоиқ ва дар як вақти озод ва ё ба вақти торике дар буҳбуҳаи эҳсосот ва тарокуми авотифи гуногун ва дар як ҳоли ҳаяҷонӣ гуфта шавад»[5, c. 931]. Ҳар андоза диди шоир ҳунармандона бошад ва ҳар андоза ҳусни баёнаш нозук, ба ҳамон андоза шеъраш дар сатҳи писандида, чи аз назари сурат ва чи аз нигоҳи маъно, ба забон меояд ва ба дили мухотабаш менишинад.