Аз худбинӣ ба сӯйи хурдабинӣ

(чанд андеша дар ҳошияи рӯнамоии китоби устод Иброҳим Усмон «Савганди сулҳофаринӣ» (-Душанбе: «Бебок», 2017. -132 саҳ.)

 Шоми 2 июни соли 2017 маҳфили «Гуфтугӯйи тамаддунҳо», ки чанд сол аст таҳти садорати донишманди тоҷик, профессор Иброҳим Усмон амал мекунад, доир гардид. Мавзӯи баҳс ин дафъа рисолаи ба тозагӣ таълифнамудаи устод Иброҳим Усмон таҳти унвони «Савганди сулҳофаринӣ» (-Душанбе: «Бебок», 2017. -132 саҳ.) қарор гирифт, ки ба муносибати 20-солагии Сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон бахшида шудааст, Дар рисола масоили сулҳи тоҷикон, мушкилоти самти марбута, нақши Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар таҳкими сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон, фаъолияти Комиссияи оштии миллӣ, муаррифии мухтасари аъзои КОМ, ки дар ҷараёни сулҳу ваҳдати миллӣ саҳми муносиб гузоштаанд, дарҷ шудаанд. Маҳфилро метавон як навъ рӯнамоии китоби устод Иброҳим Усмон «Савганди сулҳофаринӣ» талаққӣ кард.

     Мусиқӣ ба унвони ҳунар аз қадимтарин замонҳо ҳамқадаму ҳамнафаси мардум буда, дар ғаму шодӣ, бурду бохт, муваффақияту нокомӣ ва дарду ранҷ инсон ва дар маҷмӯъ, халқро шарикӣ мекардааст. Инсон танҳо дар қолаби мусиқӣ, ба истилоҳ «оҳи сабук» кашида, ба зиндагӣ аз нав дил мебандад ва камбуду навоқиси зиндагиро як лаҳза канор мегузорад ва дар партави созу овоз ба олами хаёлот сар зада, дар имтидоди маҳдуди замонӣ ормиши равонӣ ва ҷисмонӣ пайдо мекунад. Чун инсон дар гирудори умр ва мушкилоти зиндагӣ худро гум мекунад, тавассути мусиқӣ эҳсоси сабукӣ менамояд ва ин амал як навъ ҷуброн ва ё компенсатсияи равонӣ ва фикрӣ маҳсуб меёбад.

   Дар таърихи 16 июни соли ҷорӣ (2017) бо ибтикори роҳбарияти Институти масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупо дар маҷлисгоҳи муассиса маҳфили илмӣ баргузор гардид, ки дар он гузориши илмии профессори Донишгоҳи Грайфсвалди Олмон Вернер Штегмайер  таҳти унвони «Пиёдасозии фалсафаи ориентатсия аз ҷониби Фридрих Нитше» мавриди истимоъ ва баррасӣ қарор гирифт. Гузориши профессор Штегмайер, ки ба забони тоҷикӣ аз ҷониби Нуриддин Шаҳобуддинов тарҷума ва ироа гардид, ҳудуди 40 дақиқа идома ёфт. Баъди ироаи гузориш суҳбати озод дар формати суолу ҷавоб ҷараён гирифт.

  Санъат ва ҳунар, чуноне ки донишмандону коршиносон таъриф кардаанд, таҷаллии ғаризаи офаридгории инсон аст дар идомаи ҳастӣ ва ҳар камбудеро, ки инсон дар зиндагии фардӣ ва итҷтимоӣ эҳсос мекунад, тавассути ҳунар ҷуброн месозад (Шариатӣ Алӣ. Ҷомеашиносии ҳунар. –Теҳрон, 1365. –С.25). Бо таваҷҷуҳ ба ин, ҳунар рисолати ҳалли мушкилоти иҷтимоиро дар қолаби сохтмони андеша ва ашё бар уҳда мегирад ва бар мабнои ҷаҳонфаҳмӣ ва биниши созанда дар ҷаҳони инсонӣ тағйироти сифатӣ ба вуҷуд меорад.