JM Free Ebooks - шаблон joomla Форекс

  Дар Паёми шодбошии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба муносибати Рӯзи Ваҳдати миллӣ зикр гардид, ки “ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ, ки бо гуноҳи азими роҳбарони ҳизби миллаткуш, яъне собиқ ҳизби террористиву экстремистии наҳзат ва хоҷагони хориҷии онҳо, яъне хоинону душманони миллати тоҷик ва давлати тозаистиқлоли тоҷикон рух дод...Мақсади асосии онҳо дар Тоҷикистон бунёд намудани давлати исломӣ ва зӯран ба сари мардуми мо таҳмил кардани фарҳанги бегона буд... Дар робита ба ин, мехоҳам як нуктаи муҳимро бори дигар хотирнишон намоям. Мо бо ҳизби террористиву экстремистии наҳзат ягон созишнома имзо накардаем. Ҳукумати мамлакат Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистонро бо Иттиҳоди нерӯҳои мухолифин ба имзо расонидааст”.

  Чанд рӯз пештар мардуми шарифи Тоҷикистон Рӯзи Ваҳдати миллиро таҷлил намуд. Мутаассифона, арҷгузорӣ ба ин дастоварди муқаддаси таърихи муосири миллати тоҷик имрӯз ба баъзе ҳамватанонамон хуш намеояд. Хусусан ба онҳое, ки баъди содир кардани ҷиноятҳои мудҳиш аз Ватан хоинона фирор кардаанд ва аз ҷавобгарӣ дар назди қонун дар кишварҳои дигар пинҳон шудаанд.
Айни замон дар фазои маҷозӣ, аз ҷумла, дар шабакаҳои иҷтимоӣ баҳсу мунозираҳо дар атрофи мавзуи Ваҳдати миллӣ ва сулҳи тоҷикон, фаъолияти тарафҳои музокирот дар он замон ба таври фаъолона баррасӣ мегардад.
  Имсол аз имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон бисту се  сол сипарӣ мешавад. Бо шарофати ба имзо расидани ин Созишномаи такдирсоз мо тавонистем ба муноқишаҳои дохилӣ ва муқовимати мусаллаҳона хотима бахшида, ба марҳалаи нави таърихи Тоҷикистон — гузоштани пойдевори сулҳ, таъмини ваҳдати миллӣ ва дар ин асос ба эътидол овардани фаъолияти иқтисодии кишвар ва рушди он оғоз намоем.
  Дар бораи аҳамияти Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон чунин гуфтаанд:
«Созишномаи умумӣ аз лиҳози аҳамияти фавқулоддаи худ бо Эъломияи истиқлолияти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар як радиф меистад. Агар Эъломия ба Тоҷикистон ба таври расмӣ истиқлол ва соҳибихтиёрӣ ато карда бошад, пас Созишнома сулҳу суботро дар сарзамини мо таъмин сохт».

  Вақте ки дар бораи ваҳдат ҳарф мезанем, худ ин мафҳум ба “ваҳдати афроди як ҷомеа, муттаҳидии ташкилотҳои алоҳида ва ҳаракати қувваҳои ҷамъиятӣ барои расидан ба ҳадафи ягона мебошад”. Ваҳдат дар баробари ин, ҷанбаи гуногунрангӣ низ дорад. Масалан моҳияти фалсафии “ваҳдат”, ба маънои пойдорӣ ва таҳкими ҷомеа далолат мекунад. Аз лиҳози фарҳангшиносӣ бошад, “ваҳдат”- ягонагии тамоюлҳои арзишӣ ва ҷаҳонбиниҳо мебошад. Маълум аст, ки ҳар як фарҳанг мутлақан бе миллатҳо ва қавмҳо моҳияти худро гум мекунад. Аз дигар ҷониб, агар мо ба маънои васеъ назар кунем, пас ваҳдати миллиро метавон он раванде ҳисоб намуд, ки дар он муайян намудан ва рушди ҳадафҳо, стратегияҳо, манфиатҳо ва арзишҳо, ки дар асоси танзими нишондодҳои (менталитет, арзишҳои ахлоқӣ, таърихиву фарҳангӣ), ки аз ҷониби ҷомеа ва давлат қабул шудааст, роҳандозӣ мегардад. Ҳамин тариқ, моҳияти раванди ваҳдати миллӣ, интихобест, ки барои ташаккули ба ҳам омадан ва ба ҳам наздик шудан оварда мерасонад, ки он натиҷаи фаъолияти якҷояи афроди ҷомеа мебошад.

Китобҳо