Яке аз сарчашмаҳои барқароршавандаи энергия нерӯи шамол буда, таърихи истифодаи он ба соли 200-уми қабл аз милод мерасад. Вале истифодаи нерӯи шамол барои истеҳсоли қувваи барқ аз охирҳои асри XIX оғоз мегардад. Зеро нахустин нерӯгоҳи барқии шамолӣ соли 1890 дар Дания бунёд гардида, аллакай дар соли 1908 шумораи онҳо дар ин кишвар ба 72 (иқтидорашон аз 5 то 25 кВт) мерасид. Намунаи аввалин нерӯгоҳи барқии шамолии муосир бо меҳвари амудӣ бошад, соли 1931 дар шаҳри Ялта (Қрим, Россия) сохта шуд, ки тавоноиаш 100 кВт буд.

Дар гузориши Агентии байналхалқии энергияи атомӣ (International Atomic Energy Agency) вазъи кунунӣ ва дурнамои соҳаи нерӯи ҳастаӣ дар ҷаҳон барои соли 2017 (International Status and Prospects for Nuclear Power 2017) таҳлил ва баррасӣ гардидааст.

Ширкати британии TuNur Ltd аз ҳукумати Тунис оид ба сохтмони генераторҳои офтобӣ бо тавоноии умумии 4,5 ГВт дар қисмати биёбонии ин кишвар хостори иҷозат шуд. Дар ин матн оид ба нерӯгоҳҳои барқии офтобии (гелиотермалӣ) (технологияи Concentrated Solar Power - CSP) муҷаҳҳаз бо дастгоҳҳои баландҳарорати нигаҳдорандаи энергияи гармӣ дар намуди ғунҷоиш бо намаки ҳалшуда сухан меравад, зеро онҳо метавонанд, ки қувваи барқро ба таври шабонарӯзӣ таъмин намояд.