Агар ягон раванди физикӣ ё умуман, лаҳзаҳои табииро ба навор гирем ва баъд онро ба таври баръакс намоиш диҳем, пас ба назари бинанда як олами дигаре пешниҳод мешавад, ки одатан, дар амалия ҳеҷ гоҳ дучори он намешавем. Масалан, аз дохили об ҷаҳидани санг бо ҳамон траектория ва суръате, ки ба он партофта шуда буд ва ё аз пораҳои шиша худ аз худ барқарор шудани зарфи шишагӣ ва ба рўйи миз ҷойгир шудани он, ки қаблан бо ягон сабабе аз он ҷой афтида буд.
Тӯли таърихи башарӣ ҷомеа, мардум ва кишварҳои зиёди ҷаҳон сари исми Истиқлолияти давлатӣ савганди садоқат ба ҷо оварда, дар ин масири саодатбахш ва рӯҳафзо устуворона ҳаракат кардаанд. Истиқлолияти давлатӣ ба унвони ормони таърихӣ, сиёсӣ ва миллӣ сарнавишти миллатро дар замон ва макони мушаххаси таърихӣ рақам зада, ҷомеаро ба сӯйи рушду инкишоф ҳидоят менамояд. Маҳз марҳилаи истиқлолияти давлатӣ имкон фароҳам меоварад, ки халқу миллатҳо афту хез, шикасту рехт, бурду бохт, муваффақияту нокомӣ ва билохира қисматашонро дар мизони ақлу виҷдон баркашанд ва барои сохтмони давлати навин гомҳои устувор бардоранд. Расидан ба марҳилаи Истиқлолияти сиёсию давлатӣ, ки мардуми шарифи Тоҷикистон онро ба унвони ҳадяи сарнавиштӣ пазируфтаанд, зиндагии ҷомеаи навини тоҷикиро бакуллӣ тағйир дода, ҷиҳати пешрафту тараққӣ уфуқҳои тозаро кушодааст.
Республика Таджикистан на пороге великого исторического события - двадцать седьмой годовщины государственной независимости, являющейся важнейшим достижением новейшей истории миролюбивого и цивилизованного таджикского народа. Понимаем, что путь к независимости и суверенитету является нелегким. За эти годы в суровой школе независимости народ получил много уроков. Основатель мира и национального единства - Лидер нации, Президент Республики Таджикистан Эмомали Рахмон, неоднократно отмечал, что « …..сегодня настало время, чтобы всесторонне исследовать и пропагандировать изучение национального единства в качестве стержневого элемента самосознания и национальной идеи»[1].
1. Маводҳои полимерӣ – масолеҳҳои ояндасоз
Фарогирии зиндагии ҳаррӯзаи моро бе маводҳои полимерӣ (пайвастагиҳои калонмолекулавӣ) тасаввур намудан хело душвор аст. Зеро ба кадом ҷабҳаи зиндагии ҳаррӯза, ки назар афканем, маводҳои полимерӣ онро иҳота намудаанд: аз борхалта (пакет)-ҳое, ки ҳамарӯза аз мағоза маводи ниёзи авваларо меорем, ибтидо гирифта, то ба зарфҳои як маротиб истифодашаванда, рӯйпӯши телефонҳои мобилӣ ва аксар техникаи майишӣ, чархҳои худрав (автомобил), чорчӯбаи тирезаҳо ва монанди инҳо ҳама маводҳои масолеҳи полимерианд. Аз тарафи дигар полимерҳо як ҷузъи табиии тамоми организмҳои зинда ва олами растаниро дар бар мегиранд, ки онҳо хос табиианд ва ба биополимерҳо мансубанд.