Дубора месозамат Ватан! Агарчи бо хишти ҷони хеш, Сутун ба сақфи ту мезанам, агарчи бо устухони хеш. Дубора мебӯям аз ту гул, ба майли насли ҷавони ту, Дубора мешӯям аз ту хун, ба сели ашки равони хеш.

“Эй рафта зи дил, рафта зи бар, рафта зи хотир! Бар ман манигар, тоби нигоҳи ту надорам. Бар ман манигар, з-он ки ба ҷуз талхии андӯҳ, Бар хотир аз он чашми сиёҳи ту надорам.

Табиат лавҳи наққошии пур аз ранги Наврӯз аст, Дар он ҳар гӯша чун як сафҳаи Аржанги Наврӯз аст.

 Шаҳри мо аз гулрухон мисли гулистоне бувад, Аз лаби хандонашон боғи шукуфоне бувад.

Ҳар гаҳе пироҳанат дар зери борон тар шавад, Тарҳи андоми қашанги ту намоёнтар шавад.