Иди Наврӯзи Аҷам, иди ҷаҳонӣ мешавад, Ин ҷаҳони пирро, рамзи ҷавонӣ мешавад. Ҳикмати ин Рӯзро Ҷамшеди фаррухпай ниҳод, К-одами миранда рӯзе ҷовидонӣ мешавад.

 Наврӯзи ман, наврӯзи ту, наврӯзи вай, наврӯзи мо, Аз кӯи ҳиҷрон омада, ин шамъи худафрӯзи мо. Эй ошиқон, эй ошиқон, ӯро пазироӣ кунед, Фархунда бодо фурсате бар ошиқи имрӯзи мо.

 Рӯҳи Ҷамшедӣ ҷаҳонеро зи нав бедор кард, Олами афсурдагонро чун гулу гулзор кард. Ҷоми Ҷамшедӣ таҷаллигоҳи маргу зиндагист, Саргузашти одамиро мӯ ба мӯ изҳор кард.

 Эй шоирони ошиқ, эй ошиқони миллат, Ин миллати парешон, бо сад ҳазор иллат. Ёдат ба хайр Лоиқ, Бозор зинда бошӣ.

Худро кунам суҷуде, дунё вафо надорад, Дар тору пуди ҳастӣ маънӣ садо надорад. Бо сеҳри худфиребӣ, дил бо нигор додем, Афсўсу сад надомат, к-он ҳам вафо надорад.