Ҳеҷ маъное надорад, рафтани бебозгашт,

Наслҳои рафтаро, умре дигар, зебанда аст.

Оқилу фарзонаро, мирандагӣ зебанда нест!

Амр бар сайёраву Шамсу Қамар, зебанда аст.

Ҳикмату фарзонагӣ, бе шеър мурғи бепар аст,

Ҷилваҳои фикри моро, болу пар, зебанда аст.

Шоири имрӯз масти бодаи кибру ғурур,

Хушкмағзони замонро, кару фар зебанда аст.

Ошкоро гуфтани ҳақ, кори ҳар бекора нест,

Марди майдони суханро, ин ҳунар зебанда аст.

                                                          (Баҳори 2012)

Наврӯзи андеша ва даъво

Чун бимирам аз ҷадал гӯши малоик кар кунам,

Рафтагонро бо хабар аз омади маҳшар кунам.

Қиссаҳои зулмату торикиҳои гӯрро,

Бемуҳобо арза бар Зардушти пайғамбар кунам.

Бонг хоҳам зад ба Исо к-ин ҳама таъхир чист?

Рӯзи растохез ку? То базму шодӣ сар кунам!

Гар ҷавобе кофию шофӣ наёбам з-он тараф,

Чок хоҳам зад кафанро, шиква бар Довар кунам.

Бо тане лухту диле хунину чашме ашкбор,

Ру ба сӯи аҳли илму донишу дафтар кунам.

К-эй азизон! Гар ҷаҳоне ҳаст аз мову шумост!

То ба кай бар қиссаву афсонаҳо бовар кунам?

Навбати кӯҳнафурушон даргузашту бигзарад,

Ҳамдаме нав ёбаму андешаи дигар кунам!!

       (Баҳори 2012)                            

 Наврӯзи ишқу озодагӣ

Дар фазои ишқи ҷонон, баски болу пар задам,

Осмонро паст дидам, хайма болотар задам!

Ин ҷаҳони мо ки аз сӯзи дарун бегона аст,

Дар ҷавобаш оташи дилро ба хушку тар задам!

Ҳамдиёри ман чи донад, чист маргу зиндагӣ,

Аз хиҷолат назди душман, хокро бар сар задам.

Дар суроғи одамӣ, дар рӯзи равшан бо чароғ,

Хешро парвона карда, сар ба кӯю дар задам.

Гоҳ гоҳе бо дили афсурдаю фикри пареш,

Дар ҳавои базми ёрон, бода дар соғар задам.

Ёрии Ванҷӣ, ки рӯҳаш ҷовидонӣ шод бод,

Фикри нобашро шиоре, бар маҳу ахтар задам.

То ки бар Ояндагон бошад ҷиҳодам ошкор,

Саргузашти хешро бар сафҳаи дафтар задам.

Чун ғараз аз шеъри Комил, покиву озодагист,

Хомаи озодаро дар чашмаи Кавсар задам!

       (Баҳори 2012)