Мо мардҳои хомро, дар зиндагӣ гумномро,

Ишқи ту созад ошкор, он оташи пайдо туӣ.

Ҳаллоҷи аз ЗАН бехабар, лофи Аналҳақ зад, вале:

Дору расан сӯи ту гуфт: Доно туӣ, Доно туӣ!

Эй баҳри ҳусну дилбарӣ, сарчашмаи шеъри дарӣ,

Комил бигуфтат борҳо: Зебо туӣ, Зебо туӣ!

                                                    (Баҳори 2012)          

Наврӯзи одамӣ

Ҷабри айёму шигифтиҳои дунё бигзарад,

Бодҳои гармселу фасли сармо бигзарад.

Бо умеди қиссаҳои ориёӣ зиндаем,

Ин ғуруру нахвати қавми Урупо бигзарад.

Аз гузашти рӯгорон гоҳ шоду гаҳ малул,

Ин шабохуни фалак аз мулки дилҳо бигзарад.

Дар гулистони вуҷуди мо навоҳо ранг-ранг,

Булбулон сармасти созу базми гулҳо бигзарад.

Баъдҳо бар ҷои ҷон, ояд ҳаёти ҷовидон!

Тарсу ларзи маргу мурдан аз сари мо бигзарад.

Боз аз нав мо ба сӯи ҷисми худ рӯй оварем,

Ҷисм монад ёдгору ҷони шайдо бигзарад!

                                                                                                    (Баҳори 2012)   

Комил Бекзода