Суоле кард рӯзе як рафиқе:Ки акнун умри ту аз чил бурун шуд,Фарози умри ту, инак, нагун шуд,Фурӯғи ишқ дар қалбат забун шуд,Қалам аз оби ҳасрат ҷӯйи хун шуд.

 Монда яке қисса зи пешиниён, Бо ду-се ҳарфаш ба ту созам баён. Буд яке рӯз ба роҳе равон, Ҳамраҳи дастур Анӯшервон.

85. Бирафт он замон меҳру шафқат зи ёд, Диле пур зи кина, саре пур зи бод. Сипас он ду як машварат сохтанд, Яке нақшаро тарҳ андохтанд.

15. Чу шери жаён буд дар корзор, Набудаш ғам аз душмани нобакор. Варо буд доим ба лаб ин сухан,

Биёед, «Шаҳнома»-хонӣ кунем, Ба рӯи ҷаҳон қаҳрамонӣ кунем. Азизон, ба “Шаҳнома” рӯ оварем, В-аз ӯ ройгон дурри маънӣ барем.