Хоҷам рӯи хоки намноки найзор дароз кашида ба худ меандешид, ки агар дар қисмат бошаду аз симхор сиҳату саломат гузарад, то деҳаашон тақрибан ду километр роҳ мемонад.

  Шаб торик буд ва бӯи борон меомад. Шамоли сарди дарё найу буттаҳои чалғӯзаро беист такон медод, наъраи об ваҳмангез ба гӯш мерасид. Вай борҳо дар ин гирду атроф най буридааст, барои гову гӯсолаҳояшон алаф даравидааст, аз баландии канал ба он тараф, ба хоки давлати ҳамҷавор, назар афкандааст, ба кору бори деҳқонони ҳамсоя зеҳн мондааст. Ба сараш ҳаргиз наомадааст, ки замоне ана ҳамин хел дуздона, тарсидаву ларзида, ҳаёташро зери хавфу хатар гузошта дар найзор мехобад, пайт мекобад, ки ба хати сарҳад ноаён рахна занад.

   Агар тули як моҳба Моҳ нигарем, намуди зохириаш дигаргун мешавад. Вобаста ба даври гардишаш баъзе вақт мо онро пурра, нисф ва чорякашро дар осмон мушоҳида менамоем. Ингуна дигаргуншавии намуди берунии Моҳро фазаҳо меноманд. Пеш аз оне, ки саволи дар боло гузоштаамонро ҷавоб нависем, каме дар бораи худи Моҳ маълумот менависем.

  Темная материя и темная энергия в последнее время вызывают противоречивые суждения, но в целом оставляют главное – невозможность попыток обнаружения явлений и сути новой области объективной реальности. При первом взгляде на эту дилемму напрашивается деление Вселенной на виды материи, принципиально познаваемые, и на виды материи, которые остаются непознаваемыми (возможно пока?). Все попытки пока тщетны, вещь в себе не становится вещью для нас. То есть эти виды материи в одном случае развернуты по Гегелю как мир всеобщей связи и познаваемости, в другом случае как кантовская вещь в себе.

  Мафҳуми «жанрҳои нутқ» дар низоми таълим, аслан чизи нав нест. Дар таълими забони модарӣ ва махсусан, дар таълими маҳорати суханварӣ (риторика) кайҳост, ки ин мафҳумро истифода мебаранд. Мо бо мафҳуми «жанр» дар илми адабиётшиносӣ шинос ҳастем ва шояд барои баъзеҳо истифодаи ин калима дар дарси забон ва боз дар шакли «жанрҳои нутқ» нофаҳмо бошад.