Ҳанӯз аз замонҳои қадим ба инсоният маълум буд, ки ангуштони одам рахҳои махсус ва нақшҳо доранд ва рахҳои дасти ҳар шахс мухталифанд. Навиштаҷотҳои қадимаи чиние ёфт шудаанд, ки дар онҳо ба ҷойи имзо изи ангуштон мавҷуд буд. Аз ин сабаб мо метавонем гуем, ки усули муайян кардани шахсият аз рӯи изи ангуштон тақрибан дуҳазор сол пеш вуҷуд дошт. Лекин донистани он, ки изи ангуштони ҳар як фард тафовут дорад як чиз, аммо аз ҷиҳати илми коркард ва истифодаи ин маълумот тамоман чизи дигар аст. Ҳиссаи аввалин ва муҳимро дар илм оид ба муайян намудани шахсият аз рӯи изи ангуштон олими итолиёви Марчелло Малпиги (соли 1686) ворид кардааст. Ӯ дар зери заррабин рахҳои дар ангуштон мавҷуд бударо омӯхта, дарк намудааст, ки рахҳои мазкур шаклҳои махсуси ҳалқамонанд доранд.