Дубора як рӯзи равшано, сиёҳӣ аз хона меравад.

Ба шеъри худ ранг мезанам зи обии осмони хеш.

Касе, ки “азми рамим”-ро дубора иншо кунад ба лутф.

Чу кӯҳ мебахшадам шукӯҳ ба арсаи имтиҳони хеш.

Агарчи пирам, вале ҳанӯз маҷоли таълим агар бувад,

Ҷавонӣ оғоз мекунам канори навбовагони хеш.

Ҳадиси “ҳубб-ул-ватан” зи шавқ бад-он равиш соз мекунам,

Ки ҷон шавад ҳар каломи дил чу баргушоям даҳони хеш.

Ҳанӯз дар сина оташе ба ҷост, к-аз тоби шӯълааш,

Гумон надорам ба коҳише зи гармии дудмони хеш.

Дубора мебахшиям тавон, агарчи шеърам ба хун нишаст,

Дубора месозамат ба ҷон, агарчи беш аз тавони хеш.

Симини Беҳбаҳонӣ