Ҳосили ҷаҳлу таассуб дӯзах аст,
Фикрати бемори худро нав кунем.

Бетаҳаррук об айни оташ аст,
Ҷодаву ҷӯбори худро нав кунем.

Зиндагӣ бо мо намесозад агар,
Шеваи рафтори худро нав кунем.

Аз куҳанколофурушӣ вораҳем,
Бораву бозори худро нав кунем.

Нест дар оҳанги мо шавқи ҳаёт,
Нағмаи адвори худро нав кунем.

Чун дарахтони баруманди баҳор,
Решаи пиндори худро нав кунем.

Занг зад ойинаи чашмони дил,
Дидаву дидори худро нав кунем.

Навгаройӣ нест тағйири сувар,
Сирату осори худро нав кунем.

Беҳрӯзи Забеҳулло