Чему должно учить наше историческое наследие? Наверняка многие ответят – дальнейшему созиданию общества, извлечению практического и теоретического опыта, с целью мирного развития отдельной страны, региона и всего человечества в целом.

А как должны относиться общество и молодёжь к «негативным и несправедливым страницам» истории?

Давайте вспомним моральное состояние широких слоёв Германии после Первой мировой войны. Большая часть немецкого народа чувствовала себя несправедливо униженной, подписанием Вестфальского договора в 1918 году. В результате Германия, страна, одна из инициаторов первой мировой войны фактически признала себя побеждённой. В 30-е годы ХХ века, пришедшие к власти в Германии нацисты, очень умело использовали реваншистские настроения германского общества для укрепления своих позиций, возвеличивая свою нацию, призывая молодёжь к достижению особо привилегирующего положения своей нации в мировом сообществе. Немецкое общество к 1939 году было достаточно напичкано националистическим «допингом», большая её часть, убеждённая в исключительности своей нации была готова с оружием в руках убедить мировое сообщество в правоте своих взглядов.

  Рушди бесобиқаи сатҳи техникаи рақамӣ ва дастовардҳои назаррас махсусан дар технологияи татбиқи амалии натиҷаҳои назариявии физикаи квантӣ дар интиҳои асри XX ва ибтидои асри XXI бевосита имконпазир будани яке аз лоиҳаҳои бемисли маҳсули тафаккури инсони – таҳияи компютерҳои квантиро исбот намуд. Ҳоло намунаҳои шартии компютерҳои квантӣ аллакай истеҳсол шуда, мавриди истифода қарор доранд. Вале, дар назар аст, ки ояндаи наздик кор карда баромадани намунаи мукаммали он – ба ҷаҳиши бузурги глобалӣ ва илмиву технологии тамаддуни инсонӣ оварда мерасонад.

Барои таҳлили мавзуи мазкур, дар ибтидо ба таври мухтасар оид ба рушди соҳаи компютерҳои анъанавӣ ёдрас мешавем.

Фаъолияти инноватсионӣ фаъолияте мебошад, ки ба истифода ва тиҷоратигардонии натиҷаҳои таҳқиқоти илмӣ ва коркардҳои илмӣ барои беҳтар кардани сифати маҳсулоти истеҳсолшаванда (молҳо, хизматрасониҳо), такмили технологияҳои тайёр намудани онҳо бо минбаъд татбиқ ва амалисозии самарабахши онҳо дар бозорҳои дохилӣ ва берунӣ нигаронида шудааст. Дар ин маврид истифодаи амалии натиҷаи илмӣ, илмӣ-технологӣ ва нерӯи зеҳнӣ имкон медиҳад, ки  маҳсулоти истеҳсолшавандаи нав ва технологияҳои истеҳсоли он ба даст оварда шуда,  талаботи истеъмолкунандагон ба  молу хизматрасониҳои баландсифат қонеъ гардонида шавад ва  хизматрасониҳои иҷтимоӣ такмил ёбад.

Яке аз омилҳои асосие, ки дараҷаи пешрафти ҷомеаро муайян мекунад, бо энергия таъмин будани он мебошад. Энергетикаи муосир сӯзишвориистифодабаранда буда, ба истифодаи маъданҳои табиӣ аз қабили нафт, газ, ангишт ва маҳсулоти коркарди онҳо,  ки захираашон дар замин ва сайёра беохир нест, асос ёфтааст. Аз ин сабаб ҷустуҷӯи манбаъҳои нави энергия ва дар асоси онҳо ба даст овардани сузишвории синтетикӣ тақозои замон мебошад. Бузургтарин сарчашмаи энергия Офтоб маҳсуб мегардад.