Чанде қабл дар рўзномаи «Тоҷикистон» (№43 (1137), 29.10.2015) ва сомонаи http://www.pressa.tj мусоҳибаи Раиси анҷумани Рўдакӣ ва узви хориҷии АИ ҶТ Масъуди Миршоҳиро бо номи «Тоҷикони хурофотӣ ва эрониёни фарҳангӣ» бо рўзноманигорони воқеъбин Шарифи Ҳамдампур ва Одили Нозир мутолиа намуда, хостам андешаи хешро нисбати ин масаъала баён намоям. Чунки имрўзҳо ҳар инсони солимақл ноогоҳию худбохтагӣ, арабпарастию пантуркистӣ ва хурофотзадагию ифротгароии бархе аз мардуми кишварро дида ангўшти ҳайрат мегазад. Дар шароити имрўза масоили мухталифу печидаи сиёсӣ аз ҳар фард худогоҳию худшиносӣ ва зиракии баланди сиёсиро талаб менамояд, то ки мавқеи хешро дар арсаи зиндагӣ ва ҷамъият дуруст муайян созад. Вале пас аз соҳибистиқлол гардидани Тоҷикистон, аксари мардум ба фарҳанг ва маданияти бегона рўй оварда, ҳатто дар баъзе манотиқ ба тамаддун ва фарҳанги аҷдодии хеш хати батлон ҳам заданӣ шуданд. Воқеан ҳам баъд аз ба истиқлолият расидани кишвар, миллати тоҷик пас аз ҳазорсолаҳо аз нав соҳиби давлати миллӣ гардида, тавонист, ки бисёре аз суннатҳои ниёгонро эҳё намояд.

  Дар замони муосир нанотехнология дар баробари биотехнология ва технологияи иттилоотӣ яке аз равандҳои ҷадидтарини илми имрўза ба шумор меравад. Ҳарчанд мафҳуми «нанотехнология» дар сарчашма ва адабиётҳои илмӣ ва таълимӣ борҳо ёдрас шуда бошад ҳам, вале то имрўз таърифи ягонаю умумии он вуҷуд надорад. Илми нанотехнологияро ба таври мухтасар чунин шарҳ додан мумкин аст. Нанотехнология - илми муосири фосилавии бунёдӣ, амалӣ ва техникӣ буда, натиҷаҳои ба даст овардаи онро дар равандҳои атомӣ, электронӣ ва молекулавӣ тавассути усулҳои назариявӣ, амалӣ, таҳлил ва синтез, ҷамбаст мекунанд ва дар ҳаёт татбиқ менамоянд. Ё бо ибораи дигар, нанотехнология, ин маҷмўи усулҳое мебошад, ки барои ҳосил, таҳқиқ ва истифодаи маводҳои сохторашон дар сатҳи атомию молекулӣ қарордошта хобида, истифода мешаванд.

  Шабона  ҳангоми ба осмони софу беабр назар намудан, мо шумораи бениҳоят зиёди ситорагонро мебинем, ки бо чашмакзаниву дурахшониашон бо як манзараи тамошобобу дилкаш ва бениҳоят зебо ба ҳар  кас ҳаловат мебахшанд (бо вуҷуди  аз Замин дур  ҷойгир буданашон). Шумораи ситораҳое, ки шабона  дида мешаванд, пеш аз ҳама аз обу ҳаво ва маҳалли ҷойгиршавии мушоҳида вобаста аст.

  Эҳтимол нест, нафаре ки дар кӯдакиаш ба манзараи кафшер нигоҳ накарда бошад, ҳарчанд  бо вуҷуди  маън  намудани  калонсолон. Зеро  шарораи зебое, ки ҳангоми кафшер ба амал меояд  диққати ҳар кӯдакро  ба худаш ҷалб месозад. Пасон, бо гузашти вақт ва ба сиини болиғӣ расидан бе таҷҳизотҳои  ҳимоявӣ  нигоҳ  намудан  ба манзараи кафшер  ва дарки таъсири  манфии он   ба саломатии инсон, аз он ҷумла ба узви босир (чашм) ба амал омадан мегирад. Пеш аз оне, ки сабаби зарари нурҳои  кафшерро  ба шумо бигӯем, каме дар  бораи худи кафшер маълумот медиҳем.  Ба ҳар яки мо  маълум  аст, ки бо ёрии  кафшер  ашёҳоеро,  ки аз  маҷмӯи гуногуни металлҳо  сохта шудаанд, пайваст  ва  ба қисматҳои алоҳида  ҷудо кардан мумкин аст. Инчунин, кафшерро дар ғайриметаллҳо–палсмассаҳо,   дар кулолгарӣ  ва  пайвастнамоии онҳо низ истифода мебаранд.  Дар кафшер  манбаҳои  гуногуни  энергия  истифода бурда мешавад, аз  он  ҷумла камони электрикӣ, ҷараёни электрикӣ, шуълаи газӣ, афканишоти  лазерӣ, нурҳои  электронӣ, соиш ва  ултрасадо.