Тибқи суннатҳои Тиргон айёми ҷашнгирии он мардум хонаҳоро об пошида, покиза мекарданд, либоси тозаи сафед мепӯшиданд, гандуми ҳосили навро орд карда, нону таомҳои гуногун мепухтанд, дастархони идонаи худро бо анвои нону меваҷот оро медоданд, дар бозорҳо беҳтарин навъҳои маҳсулоташонро ба намоиш мегузоштанд ва аз маҳсули заҳмати хеш меболиданду сарҷамъона ва хурду бузург хурсандӣ мекарданд.         Эмомалӣ Раҳмон

    Ҳамакнун, аз тасвиби Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ, ки усулан Ваҳдати миллӣ ва ҷараёни тафоҳуми мардумиро  дар қаламрави ҷумҳурӣ таҳкиму тақвият ва Истиқлоли давлатиро таҳаққуқ бахшид, расо 28 сол пур мешавад. Рӯзи Ваҳдати миллӣ, воқеан, рӯзи баҳамойӣ ва таҳаққуқи ҳамбастагии миллию мардумист. Аз фурсати муносиб истифода намуда, қаблан Рӯзи Ваҳдати миллиро барои кулли ҳамватанон шодбош мегӯям ва матлаби ҷашинии худро дар мавзуи “Ваҳдати миллӣ ва паҳнои имконоти фарҳангӣ” дар сездаҳ нуктаи муқаддимотӣ ироа медорам:

  Ба ҳамагон маълум аст, ки имрӯзҳо дар ҷаҳони муосир муносибатҳои бисёрҷониба миёни давлатҳо ва минтақаҳо ҳарчи бештару фарохтар тавассути омилҳои сиёсӣ ва фарҳангӣ сурат мегиранд. З-ин сабаб сиёсатшиносон ва мутахассисони соҳаи фарҳанг эътироф намудаанд, ки имрӯз муборизаҳо баҳри дарёфти манфиатҳои сиёсӣ, ҳарбӣ, геополитикӣ ва иқтисодӣ асосан дар фазои падидаҳои фарҳангӣ –шинохти таърих, забон, ҳунарҳои миллӣ, адабиёт ва мусиқӣ, расму оинҳои миллӣ, дину мазҳаб ва дигар намудҳои тамаддун амалӣ карда мешаванд.

Бо ҳамин мақсад дар марказҳои бузургтарини илмӣ ва таълимии кишварҳои абарқудрат ҳар сол садҳо нафар мутахассисони соҳаи фарҳанг   – шевашиносон, санъатшиносон, мусиқишиносон, мардумшиносон, антропологҳо ба таҳсилоти махсус фаро гирифта мешаванд ва онҳо минбаъд барои боз ҳам амиқтар ва мукаммал омӯхтани ҳувияти миллӣ, тафаккури ҷомеа,  одоби зиндагӣ, расму оинҳои мардумони мамолики саввум сафарбар мегарданд.

   Мусаллам аст, ки таъсири манфии тағйирёбии иқлим ба захираҳои об ба пайдоиши муаммоҳое, чун афзоиши ҳарорати ҳавои наздизаминӣ дар садаи охир, ки боиси коҳишёбӣ ва азбайнравии захираҳои об, аз ҷумла пиряхҳо гардидааст, мушкилоти экологии инсонро боз мураккабу афзун намуда, дар ин замина офатҳои фоҷиаборро ба бор овард. Аз ҷумла, мувофиқи Нишондиҳандаҳои рушди ҷаҳонӣ давоми 60 соли охир ҳарорати ҳаво дар сатҳи сайёра аз 0,5°С то 1,0°С афзуда, боиси таъсири амиқ ба захираҳои об, махсусан пиряхҳо гардидааст. Дар баробари ин, коршиносон арёзбӣ мекунанд, ки ин раванд ҳамасола ба иқтисодиёти ҷаҳон то 2 трлн доллари амрикоӣ хисорот ворид намуда, бо рушди демографӣ ҳиссаи замини кишти ба ҳар сари аҳолӣ ва таъмини аҳолӣ бо оби тозаи нӯшокӣ тадриҷан коҳиш меёбад. Азбаски дар тамоми манотиқи кураи арз қисми зиёди захираҳои об аз пиряхҳо сарчашма мегиранд, бинобар ин, таъсироти манфии гармшавии иқлим қабл аз ҳама дар коҳишёбии ҳаҷм ва майдони пиряхҳо мушоҳида мешавад.