Равшанфикр
Сар бар раҳи саодати Меҳан фидо кунӣ (Паёми табрикӣ)
Устод Назрӣ Асадзода!
Дар андакмуддате, ки бо Шумо ифтихори дӯстию бародарӣ дорем, нек пай бурдем, ки хамираи вуҷудатон аз ҳувияту ҳамияти миллӣ барсиришта ва тору пудатон аз меҳанпарастию давлатмадорӣ танида шудааст ва дар масири ба вуҷуд овардани фазою муҳити созгори равонию илмӣ ва иҷтимоию маданӣ, ҳамчунин сохтани давлатдории миллӣ устуворона гом бардошта, бо такя ба донишу таҷрибаи инфиродӣ самимонаю сахткӯшона иқдом менамоед.
Дар пайи иҷрои рисолати фалсафӣ ва рӯшангарӣ (Паёми шодбошӣ)
Файласуф ва рӯшангари миллӣ Нуриддин Шаҳобиддин,
Шумо ба унвони шахсияти матраҳи ҳаракати рӯшангарии миллӣ дар марҳилаи навини таърихӣ солҳост, ки дар ҷодаи мушкилписанди ҳувиятсозии миллӣ ва ташаккули биниши фалсафӣ дар сатҳи иҷтимоӣ гомҳои устувор бармедоред. Шахсияти фалсафӣ ва иҷтимоии Шумо дар заминаи илму хиради миллӣ ва урупоӣ шакл гирифта, ба таври тадриҷӣ рушд кардааст. Омӯзиш ва мутолаеи бардавом, таҳсил ва андӯхтани таҷриботи илмӣ, фалсафӣ ва ихтисосӣ дар бузургтарин марказҳои илмӣ ва фалсафии ғарбӣ Шуморо миёни ҷомеаи маданӣ ва фаъолони донишгоҳӣ минҳайси як шахсияти матраҳи фалсафӣ ва илмӣ соҳибэҳтиром гардонидааст.
Файласуфӣ ва рӯшангарӣ чунин бояд! (Паёми табрикӣ ба ифтихори зодрӯзи файласуф, андешаманд ва рӯшангари миллӣ Устод Комил Бекзода)
Файласуф ва рӯшангари муосири миллӣ устод Комил Бекзода 9 январи соли 2022 ба фархундасинни 77 мерасанд. Устод умри азизи хешро сарфи омӯзишу таҳқиқи масъалаҳои умдаи фалсафӣ, иҷтимоӣ, адабӣ, равоншиносӣ ва маданӣ карда, то имрӯз дар масири рушду таҳаввули ҷаҳонбинии фалсафӣ ва биниши миллӣ бардамона гом бармедорад. Аз солҳои донишҷӯйӣ шурӯъ намуда, устод Комил Бекзода озодандешӣ ва ҳувиятшиносиро минҳайси мабодии илмию фалсафӣ ва фарҳангию эҷодӣ меъёри кору фаъолият қарор дода, ин иқдомро то имрӯз, бидуни фосилаю таваққуф идома медиҳад.
Соли нав овард бар мо муждаи иқболҳо
Дар пешорӯйи ҳар соли нав, ки анъанаест бозмонда аз даврони Шӯравӣ, бештар ду нигоҳ фарогирандаи зеҳн ва шуури ҳар як инсони андешаманд мебошад. Яке, нигоҳ ба он чи ки гузашт ва дигаре, нигоҳи ояндае, ки моро интизор аст. Баъзан ташвишҳову нигарониҳо аз имрӯзу оянда барангезандаи ҳолати навмедии инсон мешаванд. Ин ҳолат аз он сарчашма мегирад, ки инсонҳо ба амалишавии барномаҳои тарҳрезишудаи худ бовар надоранд. Аз нигоҳи равоншиносӣ, ягона ҳолате, ки дар рўҳияву зеҳни инсон ангезаи муҳаббат ва маънои зиндагӣ мебахшад, умед аст. Умеду орзуҳо сарчашмаҳоеанд, ки ояндаи зеҳни ҳар инсонро пешгўйӣ мекунанд. Яъне, нигариш ба оянда аз умедҳо файзёб шуда, дар масири зиндагӣ моро дар оғўши худ мегирад.