Сиёсати хориҷи яке аз самтҳои авлавиятноки сиёсати давлат ва фаъолияти Ҳукумати кишвар ба ҳисоб рафта, самти инкишоф ва роҳи давлатро дар фаъолияти байналхалқӣ муайян менамояд. Сиёсати хориҷӣ маҷмуи мақсад ва воситаҳои фаъолияти давлат дар соҳаҳои муносибатҳои якҷояи он бо давлатҳои дигар, халқу миллатҳо ва созмонҳои байналхалқӣ бо роҳу воситаҳои дипломатӣ мебошад. Мақсади асосии сиёсати хориҷии ҳар як давлат дар он зоҳир мегардад, ки бехатарии онро таъмин созад, шароити мусоиди сиёсати хориҷиро барои инкишофи самтҳои гуногуни сиёсӣ, иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва мадании мамлакат фароҳам оварад, ба ҳуқуқ ва озодиҳои инсон ва шаҳрванд кафолат дода, онҳоро ҳифз намояд.

Шарти муҳими ба даст овардани муваффақият дар мубориза бо терроризм ва экстремизм фаъолияти ҳамоҳангшудаву босамари мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва тақвияти заминаҳои ҳуқуқии танзимкунандаи фаъолияти онҳо дар ин самт мебошад. Дар ҳама давру замон, дар ҳаёти инсоният ду қувваи ба ҳам муқобил амал мекунад, ки ҳамеша миёнашон ихтилофот ҳукмрон аст. Аз ҷумла, некиву бадӣ, рӯзу шаб, сафеду сиёҳ, хайру шар ва дигар мафҳумоти зидмаъно. Дар замони муосир низ чунин зиддиятҳо зиёд ба назар мерасад. Агар нафаре, гурӯҳе ва ё миллате ба ягон муваффақияту комёбие ноил шавад, ҳатман нотавонбине зуҳур мекунад, то пеши роҳаш санг гузорад. Мисоли возеҳи ин гуфтаҳо амалҳои террористиву…

Парчам ҳамчун рамзи давлатӣ дар таърихи давлатдории тоҷикон мақоми хоса дошта, тибқи сарчашмаҳои таърихӣ ин суннати аҷдодӣ таърихи беш аз 4000-сола дорад. Таърихи парчам ва маънои унсуру аломатҳои дар он ифодашуда солҳост, ки мавриди омӯзиши муҳаққиқон қарор дорад. Воқеан, донистани мазмуну муҳтавои парчам, шаклу маъно ва ишораҳои дар таҷассумёфта дунёи ботинии инсонро рангину ғанӣ мегардонад.

Моҳи августи соли ҷорӣ шумораи 7-уми маҷаллаи илмӣ-назариявии “Санъатшиносӣ” - (нашрияи Шуъбаи санъатшиносии Раёсати Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон) аз чоп баромад. Дар маҷалла мақолаҳои илмӣ ва илмӣ-оммавии олимони соҳа аз Тоҷикистон, Қазоқистон, Ӯзбекистон, Эрон ва муаллифон –аҳли ҳунар аз ҷумла: Ализода Абдурашид Хӯҷамқул, Далер Миҳтоҷов рассоми маъруфи Тоҷикистон, Сабзали Муродзодаи Шариф рассоми халқии Тоҷикистон, Саидкаримов Б.А. ва Манонова М.Т. (номзадҳои илми санъатшиносӣ), инчунин олимони давлатҳои хориҷи Баҳора Хуррамова (номзади илми санъатшиносӣ), дотсенти кафедраи санъатшиносии Донишгоҳи Давлатии Самарканд ба номи Шароф Рашидов, Мухторова Г.С. (проректор) ва Дадирова А.А. (устоди кафедра) - кормандони Донишгоҳи давлатии санъат ва фарҳанги ш. Остона (Ҷумҳурии Қазоқистон),…

 «Қадру қимати об аз қадру қимати нафт, газ, ангиштсанг ва намудҳои дигари сузишворӣ ва манбаҳои энергетикӣ кам нест…» Эмомалӣ Раҳмон Об манбаи ҳастии ҳамаи мавҷудоти олам буда, ҷаҳону зиндагониро таровату зебоӣ ва сарсабзиву озодагӣ мебахшад. Модоме ки асоси зиндагии ҳамаи мавҷудоти олами зинда об аст, пас мо вазифадорем, ки ин маъхази бузургро чун асоси ҳастӣ, чароғи равшандиҳандаи созгори дунёи ҳастӣ эҳтиром намоем ва тозаву озода нигоҳ дорем. Тоҷикистон аз захираи об бой буда, қариб 7000 пирях, 155 кӯли гуногунҳаҷм, даҳҳо ҳазор чашмаоби одию маъдании бешумор дорад. Перомуни ин масъала Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон чунин изҳор доштааст, ки: «Тоҷикистон, алҳақ,…