Аз нигоҳи илми фарҳангшиносӣ, соҳаи таълиму тарбия ё ба истилоҳ, маориф дар низоми фарҳангии ҳар ҷомеа нақши муҳимеро иҷро мекунад. Аз ин ҷост, ки Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми имсолаи хеш ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон таъкид доштанд: «Ҳукумати мамлакат бо мақсади рушди босуботи соҳаи маориф ҳамчун самти афзалиятноки сиёсати иҷтимоӣ тамоми тадбирҳои зеринро амалӣ мекунад» [1,5]. Зеро дар моҳияти хеш, аз як нигоҳ, ҷараёни таълим ин худ раванди робитаи иҷтимоӣ- фарҳангист ва аз дигар ҷиҳат, метавон маорифро ҳамчун ниҳоди ҷудогонаи иҷтимоӣ – фарҳангие, ки раванди мазкурро таъмин мекунад, арзёбӣ намуд. Аз ин рӯ, низоми маорифро ҳамчун падидаи воҳиде бо тамоми шаклҳои гуногунаш бояд баррасӣ намуд, чунки шаклҳои таълимӣ метавонад гуногун бошад, ин ҳам таълими кӯдак дар оила, ҳам системаи ниҳодии таълим (мактаби миёна, муассисоти таҳсилоти олӣ) ва ҳам худомӯзӣ, ки дар шароити рушди инноватсионии иқтисод аҳамияти бештареро соҳиб аст, ба шумор меравад. Табиист, ки дар ин миён муҳимтарину самаронактаринии онҳо системаи ниҳодии таҳсилот (таълиму тарбия) маҳсуб мешавад.

  Дар таърихи инкишофи соҳаҳои мухталифи фаъолияти хоҷагии ҳар кишвар ҳастанд ашхосе, ки бо амалҳои накӯ ва фаъолияти бесобиқаи худ дар дилу дидаи мардум ҷой гирифта, номи хешро бо зикри хайр абадан сабт менамоянд. Ин қабил инсонҳо ҳамеша дилбохтаи касбу кори худ буда, ҳастии хешро баҳри пешрафт ва рушди соҳаи фаъолияташон мебахшанд ва ба ин васила дар зиндагӣ пайроҳаи бузурги ибратомӯзеро баҳри ояндагон боқӣ мегузоранд. Зеро ояндагони ин касбу кор барои расидан ба қуллаҳои баланд ва муваффақиятҳои бузург аз ин шоҳроҳи пурасрор убур намуда, сипас ба натиҷаҳои назаррас ва шуҳрати беандоза ноил мегарданд. Чунин шахсиятҳо новобаста аз ҷинсият, дину мазҳаб ва миллату нажод дар кадом гӯшаи кураи арз фаъолият нанамоянд ҳам, бо меҳнату заҳматҳои худ он маконро ободу шукуфон мегардонанд. Чунки меҳнатдӯстӣ, заҳматпешагӣ ва дилбохтагӣ ба касби худ ҳамеша ононро ба бунёдкориву созандагӣ ва шукуфоию зебоиофарӣ талқин менамояд.

   Иқтибоси мазкур аз китоби Коди Кессиди ва Пола Доэрти “Ва инак, шумо мурдед” оварда шудааст. Воқеан, ба даҳанаи вулқон партофтани дӯшизае, бофтаи филмнигорони Ҳолливуд асту халос. Халқиятҳое, ки дар қурбоникунии одамон муттаҳамашон мекунанд, аввалан, барои ин кор вулқонҳои муносиб надоштанд ва дуввум, агар ҳатто фарз ҳам кунем, ки чунин таҷрибаҳоро мегузаронданд, ин бениҳоят номувофиқ буд. Вале, биёед фарз кунем, ки дар хусуси шумо онҳо истисно карданд. Инак, шумо ба вулқон бояд партофта шавед. Албатта, саволи нахустини шумо ин аст: Ман меғӯтида бошам ё шино карда метавонам? Албатта, ин на он қадар муҳим аст, вале ба вазъияти шумо то андозае рабт дорад. Зеро Шумо бешубҳа зинда намемонед, вале фаҳмидани рафти нобудшавиатонро тағйир медиҳад.

   2018-2028 годы объявлены в рамках ООН Международным десятилетием действий «Вода для устойчивого развития». Соответствующая резолюция, выдвинутая по инициативе Основателя мира и национального единства — Лидера нации, Президента Республики Таджикистан Эмомали Рахмона была принята 21 декабря 2016 года на пленарном заседании Генеральной Ассамблеей ООН и поддержана 177 странами членами ООН.