Сафарҳои саёҳӣ дар ҷаҳони муосир - қисми ҷудонопазири ҳаёти инсон, алоқаманд бо ҳуқуқи истироҳату фароғат, озодии ҳаракат, дастрасӣ ба арзишҳои фарҳангӣ ва инчунин, дигар ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд эътироф гардидааст. Ҳамчунин сайёҳат вазифаи иҷтимоӣ-иқтисодӣ, фарҳангӣ-экологӣ, байналмилалӣ ва дигар вазифаҳои муҳимро иҷро мекунад. Дар ҷараёни саёҳат таҳдидҳо ва хатарҳои дохилию берунии кам пешгӯишавандаю бештар харобиовар рух медиҳад. Аз ҷумла ҳангоми сайёҳат сайёҳонро ҳолатҳои фавқулоддаи дорои хусусиятҳои табиӣ ва техногенӣ пайваста таҳдид мекунанд. Ба монанди садамаҳои нақлиётӣ, ба садама дучор шудани ҳавопаймоҳо, зарар ба ҳайёт, саломатӣ, тарма, сел, заминҷунбӣ, ярч, ғоратгарии молу амволи саёҳон, терроризм ва ғайра, ки аз сабаби камбудӣ зоҳир намудани ширкатҳои саёҳӣ рух медиҳанд. Бояд қайд кард, ки бехатарӣ ва саёҳат ҳамчун як зуҳурот бо якдигар алоқаманданд ва ҳамдигарро пурра мекунанд. Зеро саёҳат бехатариро талаб мекунад. Эъломияи «Осоиштагӣ ва Саёҳӣ», ки аз ҷониби Созмони умумиҷаҳонии сайёҳӣ, 27 сентябри соли 2001 дар шаҳри Сеул (Ҷумҳурии Корея) қабул гардид, намояндаи созмон изҳор дошт, ки бехатарӣ ва амнияти сайёҳон бояд дар ҳар як кишвар таъмин бошад.

  Вышла в свет монография кандидата юридических наук Р.Х.Рахимзода «Оперативно-розыскная политика в сфере обеспечения экономической безопасности Республики Таджикистан», Душанбе, 2018 г., в объёме 633 страниц.

Вполне естественно, что обеспечение экономической безопасности является сущностной проблемой в системе функционирования важнейшего института общества, каковым признано считать государство. Бесспорно, экономика оказывает базисное влияние на разработку законов, определяющих и регулирующих системные функции государственной власти.

  Ривоят ҳамчун маъмултарин жанри эҷодиёти бадеии шифоҳии мардумӣ буда, аз ҷиҳати пайдоиш ба давраҳои мухталифи таърихи мансуб аст. Он бо вижагиҳои худ ба ҳайси яке аз анвои насрии адабиёти шифоҳӣ шинохта мешавад. Теъдоди зиёди ривоятҳо ба замонҳои хеле қадим реша меандозанд ва аз ҳамон давараҳо то ба имрӯз аз наслҳо ба наслҳо интиқол ёфта, мавҷудияти худро то имрӯз ба ҳайси як сарвати пурарзиши маънавию фарҳангӣ ҳифз карда омадаанд.

Фалсафаи ҷаҳонӣ аз фалсафаҳои миллӣ таркиб ёфтааст. Фалсафаи миллӣ ҷузъ асту фалсафаи ҷаҳонӣ, кулл. Ин ба ҳама маълум аст.

Мисол: Носири Хусрав дар «Девон»-аш файласуфи миллист ва дар «Ҷомеъ-ул-ҳикматайн» файласуфи ҷаҳонӣ...Биёед дар нукта чун урупоиёни муосир дақиқ шавем: