Китоби муҳаққиқ Саймуддин Мирзоев таҳти унвони «Афғонистон; чолиш ва таҳдидҳо» тавассути нашриёти  «Ирфон» дар муҳити иттиллоотии кишвар бо забони русӣ ба табъ расид.

Муаллиф бо зеботарин шеваи илмӣ ва усули таҳқиқотӣ масоили печидаву мубрам, буҳрон, мушкилоти рӯз ва омилҳои пайдоиши таҳдиду хатар ва хушунату тундагароиро дар кишвари Афғонистон мавриди баррасӣ қарор додаст. ӯ зимни баррасии масоили зикргардида, сарчашмаи пайдоиш, омилҳои шаклгирӣ ва тавсеаёбии ҳаракатҳои террористӣ ва экстремистиро дар Чумҳурии исломии Афғонистон муаррифӣ намуда, роҳҳои таъмини амнияти давлатдории миллӣ ва муқовимат алайҳи ҳамагуна ҳаракатҳои тундрав ва иртиҷоиро нишон додаст.

     Пути регулирования рождаемости населения были известны еще со времен арийцев, более чем 6-7 тыс. лет до нашей эры [1,19].

     Часто это осуществлялся путем употребления беременной женщиной различных настоев и трав. В Авесте по этому поводу описывается следующий пример: «Если девушка скажет (мужчине) «ты оплодотворил меня» и мужчина ответит «найди старуху, которая освободит тебя от плода» и эта женщина, найдя такую старуху попросит совершить репродукцию или аборт. И если эта старуха выдаст «бангху, или шайиту, или гнону, или фраспату» и употребив их она умертвит свой жизненный плод, то грех совершает трое: мужчина, девушка и старуха. Но о возможности производить «ребенка в сосуде» в истории Востока не было известно, пока      А. Джамине рассказал об этом в своей поэме.

Чаро коғаз қат мешавад?

   Тавре ёдовар шудем, коғазро аз дарахт, боқимонда (партов)-ҳои найшакар ва ё коғазҳои кӯҳнаи аз нав коркардашуда тайёр мекунанд. Яъне хамираи коғазро ба пластинаҳои тунук табдил медиҳанд, ки онҳоро ҳарчанд борҳо қат кунем ҳам намедаранд. Он хусусияти ашёро, ки бо вуҷуди қат кардан намедарад - қаишӣ меноманд. Коғазро аз ашёи қаиш тайёр мекунанд.

 Қисми зиёди мизҳои чойхонае, ки онро баъдтар ба мақсади афзудани даромад ба ошхона табдил доданд, банд буд. Дар сари ҳар миз ду-се касӣ, гоҳо чортанӣ нишаста, аз ҳар боб, бештар аз хӯрдану хуфтан, умри ғаниматро бо дилхушӣ гузаронидан, ҷону танро ранҷу азоб надодан ҳарф зада, гӯё озмуни меъдаи худро пур кардан доштанд. Мизҳоро шаробу кабоб, помидору бодиринг, кабудӣ, чакка, меваҷот ва дигар хӯришҳо зеб мебахшиданд.