Дар айни замон, ҳангоми таълими забони барномасозӣ масъалаи интихоби дараҷаи аввал меистад. Маҷмӯи вижагиҳои таснифот муайян карда шуд ва якчанд забонҳои барномасозӣ, ки метавонанд ҳамчун забони омӯзиш истифода шаванд, аз рӯи хусусиятҳо муқоиса карда шуданд.

  Мавҷудияти чунин нуқтаи назарҳои гуногун аз он шаҳодат медиҳад, ки ҳеҷ яке аз забонҳои барномарези номзади бебаҳо ба назар намерасад. Pascal ҳамчун забони омӯзиши барномасозӣ дигар ба талаботи муосир ҷавобгӯ нест. Қариб 40 сол пас аз таърифи забон гузашт, барномасозӣ бисёр тағир ёфт: технологияҳои кӯҳна «мурданд», навҳо ба дунё омаданд. Парадигмаи барномасозии мурофиавӣ бо ҷойҳои пешрафта иваз карда шуд: барномасозӣ ба объектнигаронидашуда, ҳамбастагии барномарезӣ, барномасозии ҷанбаӣ. Пайравони Pascal забонҳои нави барномасозӣ мебошанд: Modula-2, Oberon, Zonnon.

  Эндрю Метюз - адиб ва нависандаи австралиявӣ аст. Таваллуди ӯ дар 4 ноябри соли 1957 дар Виктор Ҳарботи Австралияи ҷанубӣ иттифоқ афтод. Э.Метюз китобҳои зиёде дар заминаи равоншиносӣ навиштааст. Вай дар соли 1988 ба сифати нависандаи ҳирфаӣ эътироф гардид. Аз он замон то кунун 11 китоб навишт. Китоби ӯ “Рози шод зистан” дар соли 1988 таълиф гардида, аз он 7 миллион нусха ба фурӯш рафт ва ба 42 забони дунё тарҷума шуд.

  Баъзе китобҳои дигари Эндрю Метюз аз ин қабиланд: “Хуб чун зиндагӣ: Шодоб чун табиат”, “Роҳу расми зиндагӣ”, “Дарахти дӯстӣ биншон”, “Охирин рози шод зистан”.

  Дар Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикис­тон, ки 26 декабри соли 2019 ироа гардид, ба масъалаи аз худ намудани донишҳои замонавӣ, пурзӯр кардани таълими фанҳои табиатшиносӣ бештар таваҷҷуҳ карда шуд. Ин буд, ки бо пешниҳоди Президенти мамлакат солҳои 2020 — 2040 «Бистсолаи омӯзиш ва рушди фанҳои табиат­шиносӣ, дақиқ ва риёзӣ» эълон гардид. Вобаста ба ин, тибқи нақша, ҳар сол гузаронидани олимпиадаҳои ҷумҳуриявӣ, вилоятӣ, шаҳрӣ ва ноҳиявӣ оид ба илмҳои табиатшиносӣ, дақиқ ва риёзӣ дар ҳамаи зинаи таҳсилот дар назар аст. Биноан, дар зер мехоҳем перомуни ба вуҷуд омадан ва дастовардҳои илмҳои табиатшиносӣ дар дунё ва кишвар маълумоти мухтасар пешниҳод намоем.

  Баъди соҳибистиқлол гардидани Ҷумҳурии Тоҷикистон марҳилаи нави худшиносии миллӣ оғоз гардид, зеро дар ҷомеаи Тоҷикистон тағйиротҳои иҷтимоӣ ва иқтисодӣ дигар гардида арзишҳои моддиву маънавӣ ҳам иваз шуданд. Истиқлолият барои иваз гардидани шуури иҷтимоиву маънавӣ такони ҷиддие гардид, аммо тағйири вазъи иҷтимоиву сиёсӣ, ҷанги дохилӣ ва буҳрони ҳамагонии миллӣ, ки паёмадҳои нохуш дошт, барои инкишофи муътадили шуури иҷтимоӣ монеаҳои зиёде эҷод кард.

  Худшиносӣ василаи асосии ба маънавият расидани инсону ҷомеа мебошад. Инсони андешаманд дар раванди устувор кардани инсонияти худ гаштаву баргашта чунин хулоса баровардааст, ки мақсади асосии бозҷустҳои маънавӣ худшиносист. Ҳанӯз К. Маркс гуфта буд, ки «худшиносӣ аввалин шарти хирадмандист».