Худро кунам суҷуде, дунё дуо надорад,

Дар тору пуди ҳастӣ маънӣ садо надорад.

Бо сеҳри худфиребӣ, дил бо нигор додем,

Афсӯсу сад надомат, к-он ҳам вафо надорад.

Дар асл бисёр тахлилгарон имрӯз бунёди Иттиҳоди Давлатҳои Мустақилро тақозои замона мешуморанд.

Бояд ёдовар шавем, ки дар миёнаи солҳои ҳаштодум бо сабабҳои объективӣ ва субъективӣ, яке аз  давлатҳои абарқудрати он замон, Иттиҳоди Шӯравӣ рӯ ба сукут овард. 

Сабабҳо дар асл бешумор буданд. Аммо  муаррихон  ва таҳлилгарони бисёр давлатҳо, сабабҳои асосии чунин ранг гирифтани масъаларо дар  татбиқи ислоњотҳои иқтисодии  Михаил Сергеевич  Горбачёв мансуб медиданд. 

 Дар мақола масоили ташаккул ва таҳаввули илми бостоншиносӣ дар Тоҷикистон умуман ва водии Ҳисор махсусан баррасӣ гардидааст. Дар нимаи аввали асри ХХ, бахусус солҳои 30-40-ум омӯзиши ёдгориҳои таърихӣ ва фарҳангӣ дар ҷумҳурӣ раванди системавӣ ва ҳамаҷониба надошт. Танҳо баъди дар соли 1946, баробари бунёди “Экспедитсияи бостоншиносии Суғду Тоҷик” омӯзиши ёдгориҳои бостоншиносӣ дар раванди муайян ба по гузошта шуд.

   Ғояи худшиносии миллӣ имконият медиҳад, ки ҳаёти иҷтимоию иқтисодӣ ва сиёсии мардум баланд бардошта шавад. Худро шинохта натавониста ба дастовардҳои иҷтимоӣ ва фарҳангӣ, ки ба баланд бардоштани сатҳи иқтисодию сиёсӣ имкониятҳо фароҳам меоваранд, ғайри имкон мебошад. Ҳамин аст, ки муаллиф дар мақола ба ташаккули худшиносии халқи тоҷик ва равшантар ба назар расидани он баъди соҳибистиқлолии Тоҷикистон таваҷҷуҳи амиқ равона намуда, таъкид менамояд, ки дар ин ҷода проблемаҳои зиёде низ ҳастанду бартараф намудани онҳо миллати моро ба дастовардҳои нав ба нав дар тамоми соҳа бурда мерасонад. Барои ташаккули худшиносии миллӣ аз ҳама дониш суд ҷустан мақсаднок дониста мешавад.