Мусоҳибаи сухангӯи Бемористони байналмиллалии Ибни Сино Шервони Умриддин бо мутахассиси бахши асабшиносии Бемористони байналмиллалии Ибни Сино, асабшиноси дараҷаи олӣ ва табиби саршиноси кишвар Шералӣ Саидалиев.

  Дарди сар, ки мафҳуми илмиаш сефалгия аст – эҳсоси нофораму вазнини дард дар мавзеи сару атрофи он буда, ҳолати психофизиологии инсонро тасвир намуда, бо таъсири ангезандаҳои пурзӯру зарардиҳанда ба вуҷуд меояд. Дарди сар метавонад бемории мустақил ва ё аломати ғайрихусусии бемориҳои зиёди дигар бошад. Агар дарди сар мунтазам такрор ёбад, ҳатман ба невролог ё духтури оилавӣ муроҷиат кардан зарур аст.

Ё сад соли фоҷиаи «исломи сиёсӣ»

 Таърихи башарият омӯзгори огоҳу беминнат аст. Омӯзиши таҷрибаҳои он метавонад мададрасони халқу миллатҳои сайёра бошад. Беҳуда падарсолори шеъри тоҷику форс устод Рӯдакӣ моро барои омӯзиши раванд­ҳои таърих ҳидоят накардааст:

 Нақши созмонҳову муассисаҳо аз ҷумла Созмони Ҳамкориҳои Шанхай дар таҳкими равобити кишварҳо хело муҳим арзёбӣ мешавад. Инҷо зарур донистем, то назари таҳлилии мутахассисони соҳаро мавриди баррасӣ қарор диҳем.  Андре Хантке мутахассис дар равобити байналмилалии Донишгоҳи Нотингам Нигбои  Чин  баррасиҳояшро оиди пайвастани кишварҳои Ҳиндустон ва Покистон ба Созмони Ҳамкориҳои Шанхай баён кардааст, ки метавон онро мавриди омӯзиш қарор дод. Қайд кардан ба маврид аст, ки бо эълони ҳамоиши соли 2016 дар шаҳри Тошканди Ӯзбакистон, сарони кишварҳои узви Созмони Ҳамкориҳои Шанхай кишварҳои Ҳиндустон ва Покистонро ба ҳайси узви комилҳуқуқи Созмон дар соли 2017 пазируфтанд.

  Башарият ба донишҳои илмию воқеъбинӣ ба як бор нарасида, балки онҳо зина ба зина дар дарозои мавҷудияти башар, инкишоф ёфта, то ба дараҷаи имрӯзӣ омада расидаанд. Яке аз масъалаҳои баҳсталаб дар ин замина пазириши донишҳои навин аст. Қобили қайд аст, ки қабули донишу дастовардҳои навин барои инсонҳо ба осонӣ даст намедиҳад. Ин ҳам вобаста аз чанд омил ва шева аст. Махсусан дар ҷаҳони имрӯз ин омилҳоро метавон ба ду даста тақсим намуд. Авомили берунӣ, ки баста ба манфиатҳои қудратҳои минтақавию ҷаҳонӣ доранд ва омилҳои дохилии кишварҳо, ки гуруҳҳои муайян ба хотири расидан ба ҳадафҳои хеш аз ривоҷ додани донишҳои боварманду хурофӣ манфиатбардоранд. Ҳамин аст, ки то ҳанӯз бо ин ки башар дар қарни пешрафти илму фанноварӣ ба сар мебарад ва донишҳои илмии имрӯзи башар олами зарротро бозкушоӣ намуда, онҳоро дар назорати худ қарор додааст ва инсоният дар ҳоли кашфи қонунмандии дар дигар сайёрот вуҷуд доштани ҳаёт ва ҳамчунин ҳифзу бақои ҳаёту тамаддуни инсонӣ меандешад, вале то ҳанӯз дар иддае аз кишварҳои ҷаҳон нодонӣ ва таассубу хурофот бедод мекунанд.