Қаламрави Тоҷикистон, ки ба баҳр робитаи мустақим надорад, бо иқлими хушки континенталӣ тавсиф дода шуда, ноустувории боришот ва ҳарорат ба ландшафти мухталифи релефи он рабт дорад. Олимони соҳа тахмин мекунанд, ки дар сад соли охир ҳарорати миёнаи ҳаво 1-2°С баланд гардида, баландшавии минбаъдаи он то интиҳои ин садсола ба 3-5°С мерасад. Тамоюли мазкур дар бисёр минтақаҳои Осиёи Марказӣ, аз ҷумла Тоҷикистон бо зимистонҳои гармтар ва тобистонҳои хушктар пешгӯӣ мешавад, ки ин боиси коҳишёбӣ ва обшавии пиряхҳо дар системаҳои кӯҳии Помир, Ҳисору Олой ва Тён-Шон мегарданд. Ба ғайр аз ин, хавфи афзудани зуҳуроти фавқулодаи ба шароитҳои метеорологӣ ва хатарҳои иқлимӣ рабтдошта, аз қабили ҳарорати баланд, боришоти шадид, хушксолӣ, обхезию селоб ва тармаю ярчҳо ба низомҳои экологӣ ва иқтисодию иҷтимоӣ таҳдиди ҷиддӣ менамояд.

Музофоти Кӯлоб ноҳияҳои маъмурии Балҷувон, Восеъ, Данғара, Кӯлоб, Мӯъминобод, Фархор, Ховалинг, Ҳамадонӣ, Шӯробод ва Темурмалик- хосса собиқ вилояти Кӯлобро дарбар мегирад, 12,0 ҳазор километри мураббаъ масоҳат дорад ва беш аз 1086 ҳазор нафар (с.2014) сокинон ҳаёт ба сар мебаранд.

Об бузургтарин неъматест, ки барои инсоният ато шудааст. Об ба хотири он нуфузе, ки дар оғозу таърихи офариниш, сохтори олам, тавлиди ҳаёт, нумӯи наботот, зиндагии ҳайвонот ва ҳаёти инсоният дорад, дар таърихи афкори маънавии одамон ҳамеша мавриди таваҷҷӯҳи хоса қарор гирифта омадааст. Чи дар тасввуроти мардуми оддӣ, дар бовар ва сохтори халқияту ақвоми олам ва чи дар адёни ҷаҳонӣ, ба монанди Зардуштия, Яҳудия, Буддоя, Масеҳия ва Ислом об ба сифати як мӯъҷизаи осмонӣ, офаридаи Эзид ва баёнгари қудрату эҷодии илоҳӣ, чун ашёи муқаддас, ҳаётбахш ва поксозии инсон мақоми бузургеро соҳиб гардидааст. Дар тасаввури мардумию осори фарҳангӣ ва дар тавзеҳи илмиву фалсафии об ҳам дар қарнҳои бостон ва ҳам дар асрҳои миёна таваҷҷуҳи аввалиндараҷа ба мавқеи маънавию ахлоқии он дар зиндагии одамон дода шудааст. Ҳарчанд шинохти дақиқи илмии об танҳо дар асрҳои охир муяссар шудааст, аммо ҳамон тасавуротҳои ибтидоиву асотирӣ ва тавзеҳу ташреҳи мазҳабӣ дар сурати рамзиву тамсилӣ ва куллӣ хеле аз хусусияти моддӣ ва табиати хоси обро фаро гирифтаанд ва худ низ дар ҷараёни дарку тавзеҳи ҳамин қазия ба миён омадаанд.