Як марди ҳаким тамоми умр хушбахт буд. Ӯ доимо табассум мекард, механдид, ҳеҷ кас ӯро ҳеҷ гоҳ ғамгин надида буд. Вақте ӯ пир шуд ва дар бистари марг мехобид, яке аз шогирдонаш ба ӯ гуфт:

- Устод, шумо ҳамаи моро дар ҳайрат гузоштаед. Барои чӣ шумо ҳеҷ гоҳ ғамгин намешавед? Чӣ гуна ин ба шумо муяссар мегардад?

  Қувваи барқие, ки бо аккумуляторҳо ё динамо-мошинҳо истеҳсол мегарданд, бо воситаи симҳои металлӣҷараён ёфта, барои гармидиҳӣ, рӯшноидиҳӣ ё барои коркунии механизмҳои гуногун истифода мешаванд.

  Калимаи «барқ» (электричество) решаи юнонӣ дошта, маънояш қаҳрабо (янтарь) аст. Аллакай дар қадимулайён олими математеки юнонӣ Фалес тасаввурот оиди барқро дошт. Чӯбиқаҳрабоиро бар пашм молида, ӯ онро гӯё бо барқи статикӣзаряднок менамуд. Ҳангоми ба сар наздик намудани ин чӯб, он ба худ мӯйҳои сарро ба худ мекашид.

   Оё Шумо медонед, ки таърихи нурҳои рентгенӣ зиёда аз 100 сол қабл аз ин оѓоз гардидааст? Дар миёнаҳои асри 19 шахсе бо ном Генрих Гейслер кашф намуд, ки ҳангоми ҷараёни электрики баланди барқӣ аз дохили мили вакуумӣ гузаштанаш, эффекти базеби рӯшнои ба вуҷуд омада буд. Дертар Сэр Уилиям Крукс исбот намуд, ки сабаби ин ҳамаи ин ҳодиса заррачаҳои электрнокшуда буданд.

   Ҳанӯз аз замонҳои қадим ба инсоният маълум буд, ки ангуштони одам рахҳои махсус ва нақшҳо доранд ва рахҳои дасти ҳар шахс мухталифанд. Навиштаҷотҳои қадимаи чиние ёфт шудаанд, ки дар онҳо ба ҷойи имзо изи ангуштон мавҷуд буд. Аз ин сабаб мо метавонем гуем, ки усули муайян кардани шахсият аз рӯи изи ангуштон тақрибан дуҳазор сол пеш вуҷуд дошт. Лекин донистани он, ки изи ангуштони ҳар як фард тафовут дорад як чиз, аммо аз ҷиҳати илми коркард ва истифодаи ин маълумот тамоман чизи дигар аст. Ҳиссаи аввалин ва муҳимро дар илм оид ба муайян намудани шахсият аз рӯи изи ангуштон олими итолиёви Марчелло Малпиги (соли 1686) ворид кардааст. Ӯ дар зери заррабин рахҳои дар ангуштон мавҷуд бударо омӯхта, дарк намудааст, ки рахҳои мазкур шаклҳои махсуси ҳалқамонанд доранд.