Наврӯзи   имсолаи  Ватан бо    суханронии таърихии Пешвои миллат  муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар мулоқот бо зиёиёни мамлакат 18 марти соли 2020 оғоз гардид. Ба назари мо, мазмуну мӯҳтавои ин суханронии  Сарвари давлат,  бешубҳа,   ҳамчун самти стратегияи миллӣ оид   ба ташаккул ва таҳкими ҷаҳонбинии илмӣ ва тафаккури техникӣ дар ҷомеа   пазируфта шуд.

Чуноне ки  Президенти мамлакат зимни суханрониашон барҳақ зикр  намуданд, “асри ХХI замони пешрафти бесобиқаи илм ва техникаву технологияҳои навин мебошад. Дар чунин шароит рушди минбаъдаи ҳар кишвар аз дастгирӣ ва дар истеҳсолот ҷорӣ кардани дастовардҳои илмӣ вобастагии амиқ дорад.

 “Агар панди маро бипазиред камтар ба Суқрот ва бисёр бештар ба ҳақиқат меандешед” (Суқрот).

  Суқрот яке аз файласуфони номдори Юнони бостон буд. Номи Суқрот ба забони юнонӣ чунин навишта мешавад: Σωκράτης. Талаффузи номи ӯ ба забони юнонӣ ингуна аст: /soˈkra:ti:s/. Суқрот файласуфи классики Юнон  ва аз аҳли Афина буд. Ӯро яке аз бунёдгузорони фалсафаи Ғарб медонанд.  Суқротро аввалин файласуфи ахлоқ дар Ғарб мешуморанд. Ӯ дар соли 470-и пеш аз мелод таваллуд шуда ва дар соли 399-и пеш аз мелод кушта шуд. Суқрот навиштае аз худ ба ҷо нагузошт. Ӯ аз тариқи нависандагони бостон ба монанди Антисфен, Аристип, Аристофан ва шогирдонаш ба монанди Афлотун ва Ксенофон ба ҷаҳон муаррифӣ шуд.

 Наврӯзро ба арсаи таърих хидмат аст,

Умраш баробари қидами умри миллат аст,

Мероси боасолати деринаҳикмат аст,

Пайғоми аҳли донишу илму фазилат аст,

   Таърихи миллӣ ва башарӣ собит кардааст, ки ҷомеаи тавонманд давлати неруманд месозад ва дар раъси қудрат ва тавоноиҳои миллию башарӣ, ки ба вуҷуд ва ҳузури давлатҳои мустақил сабаб мегарданд, хирад меистад. Ин аст, ки муҳаққиқон асл ва нишонии ҷомеаҳои мутамаддинро дар вуҷуди истиқлоли фикрӣ ва хиради ҷамъӣ арзёбӣ кардаанд.  Гузашта аз ин, ташаккули истиқлолияти фикрию эҷодӣ, ки дар марҳилаи ибтидоӣ аз афроди ҷомеа буруз мекунад, роҳро барои сохтани фазою муҳитҳои солим ва бози иҷтимоӣ ҳамвор мекунад. Аз ин ҷост, ки дар ташаккул ва рушди тафаккуру биниши дунявӣ, ки санги асоси ҷомеаи хирадмеҳвар шинохта шудааст, давлати дунявӣ ва мутаносибан, равиши зиндагии секулорӣ нақши бунёдӣ дорад.