Мусаллам аст, ки инсон, аз бозе ки пай бурд, мавҷуде тавлидкунанда мебошад (ниг.:Фашоҳӣ Муҳаммадризо. Аз Готҳо то машрутият: гузорише кӯтоҳ аз таҳаввулоти фикрӣ ва иҷтимоӣ дар ҷомеаи феодалии Ирон. –Теҳрон, 1386. -С.7), ба тавлиди фикру андешаи созанда сари кор гирифта, ҷаҳонро тибқи фаҳмиш, эҳтиёҷот ва муқтазиёти замонию маконии худ аз нав офарид. Омӯзиши ҳаводиси таърихӣ, бурду бохти маънавӣ, мафкуравӣ ва фикрӣ, панд гирифтан ва бо чашми ибрат нигаристани фаҷоеи миллию мардумӣ имкон фароҳам меоварад, ки насли ҷавон(албатта, бо кумаку дастгирии бевоситаи насли миёнсол ва солманди ҷомеа) ба умқи мушкилоти иҷтимоӣ, фикрӣ, ахлоқӣ, фарҳангӣ ва сиёсӣ сар дароваранд ва дар рафъи буҳронҳои гуногуни мунтазира ва ғайримунтазира бо тасмимоти шахсӣ ва инфиродӣ саҳм бигирад.

  Аз рӯзҳои аввали ба даст овардани Истиқлоли давлатӣ дар Тоҷикистон ба рушди энергетика, пеш аз ҳама, гидроэнергетика таваҷҷуҳи зиёд зоҳир мешавад. Бе таъмини истиқлоли энергетикӣ фароҳам овардани шароит барои рушди иҷтимоию иқтисодии ҷумҳурӣ, расидан  ба чор ҳадафи стратегии кишвар ва баланд бардоштани сатҳи некуаҳволии аҳолӣ ғайриимкон аст, иброз доштааст доктори илмҳои фалсафа Рустам Ҳайдаров.

  Дар зимн матни пурраи андешаҳои коршинос мавриди таваҷҷуҳи хонандагон қарор мегирад. 

 Пас аз он ки бар тахти шоҳӣ нишаст,

Шукӯҳи Хуросон биёмад ба даст. 

                           Наҷиби Борвар

 Тоҷикон ва форсизабонони Хуросон ҳамчун миллати фарҳангсолор, соҳибихтиёр ва тамаддунофар дар имтидоди таърих ҳамеша саҳми басазои худро дар рушди тамоми соҳаҳои давлатдорӣ, зербинои ҷомеа, иқтисод, тиҷорат, илм, фарҳанг, адабиёт, меъморӣ ва ҳунар гузоштаанд.

  Яке аз таҳқиқоти комиле, ки нақши ҷавононро дар ҳаёти иҷтимоию иқтисодии Ҷумҳурии Тоҷикистон, алалхусус дар солҳои соҳибистиқлолӣ пурра арзёбӣ менамояд ва ба ин масъала баҳои илмӣ медиҳад, пажӯҳиши олими ҷавон, муҳаққиқи борикбин ва роҳбари кордон, номзади улуми таърих Мавсума Муинӣ таҳти унвони «Иштироки ҷавонон дар равандҳои дигаргунсозии иҷтимоӣ-иқтисодии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар солҳои истиқлолият (солҳои 1991-2016)» мебошад. Муҳимияти масъалаи меҳварии пажӯҳишро аҳамияти илмию амалии саҳми бевоситаи ҷавонон ва истифодаи неруи зеҳнию ҷисмонии онҳо дар ҷаҳони муосир, дар мисоли Тоҷикистони тозаистиқлол ташкил медиҳад, ки ба андешаи муаллифи жарфнигар, масъалаи мавриди назар дар ҷаҳони имрӯз яке аз шартҳои ноилшавии рушди устувори давлат ва ҷомеа мебошад.