Агар тули як моҳба Моҳ нигарем, намуди зохириаш дигаргун мешавад. Вобаста ба даври гардишаш баъзе вақт мо онро пурра, нисф ва чорякашро дар осмон мушоҳида менамоем. Ингуна дигаргуншавии намуди берунии Моҳро фазаҳо меноманд. Пеш аз оне, ки саволи дар боло гузоштаамонро ҷавоб нависем, каме дар бораи худи Моҳ маълумот менависем.

Дар таърихи инкишофи соҳаҳои мухталифи фаъолияти хоҷагии ҳар кишвар ҳастанд ашхосе, ки бо амалҳои накӯ ва фаъолияти бесобиқаи худ дар дилу дидаи мардум ҷой гирифта, номи хешро бо зикри хайр абадан сабт менамоянд. Ин қабил инсонҳо ҳамеша дилбохтаи касбу кори худ буда, ҳастии хешро баҳри пешрафт ва рушди соҳаи фаъолияташон мебахшанд ва ба ин васила дар зиндагӣ пайроҳаи бузурги ибратомӯзеро баҳри ояндагон боқӣ мегузоранд. Зеро ояндагони ин касбу кор барои расидан ба қуллаҳои баланд ва муваффақиятҳои бузург аз ин шоҳроҳи пурасрор убур намуда, сипас ба натиҷаҳои назаррас ва шуҳрати беандоза ноил мегарданд. Чунин шахсиятҳо новобаста аз ҷинсият, дину мазҳаб ва…

Иқтибоси мазкур аз китоби Коди Кессиди ва Пола Доэрти “Ва инак, шумо мурдед” оварда шудааст. Воқеан, ба даҳанаи вулқон партофтани дӯшизае, бофтаи филмнигорони Ҳолливуд асту халос. Халқиятҳое, ки дар қурбоникунии одамон муттаҳамашон мекунанд, аввалан, барои ин кор вулқонҳои муносиб надоштанд ва дуввум, агар ҳатто фарз ҳам кунем, ки чунин таҷрибаҳоро мегузаронданд, ин бениҳоят номувофиқ буд. Вале, биёед фарз кунем, ки дар хусуси шумо онҳо истисно карданд. Инак, шумо ба вулқон бояд партофта шавед. Албатта, саволи нахустини шумо ин аст: Ман меғӯтида бошам ё шино карда метавонам? Албатта, ин на он қадар муҳим аст, вале ба вазъияти шумо то андозае рабт…