Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон аз ҷумлаи дастовардҳои бузурги мардуми Тоҷикистон буда, заминаи ҳуқуқии бунёди давлати соҳибихтиёри тоҷикон, шакли ифодаи ҳуқуқии ормонҳои давлатдории миллӣ, ҳимояи ҳадафҳо ва манфиатҳои миллӣ, осори таърихӣ ва фарҳанги миллӣ мебошад. Дар Конститутсия соҳибихтиёрӣ, истиқлол ва тамомияти арзии Тоҷикистон, дахлнопазирии ҳудуди кишвар, моҳият ва вазифаҳои давлат, ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, забони давлатӣ, рамзҳои давлатӣ ва шакли давлатдории Тоҷикистон, ҳадафҳои сиёсии дохилӣ ва хориҷии кишвар, асосҳои иқтисодиву сиёсӣ, иҷтимоиву фарҳангии давлат ва ҷомеаи Тоҷикистон эълон шудаанд.

  Хурофазадагӣ, ҷаҳл, тассуб ва нодонӣ,  яке аз мушкилоти асосии асри равон дар иддае аз кишварҳои ҷаҳон аст, ки паёмадҳои бисёр манфиро дар ҷаҳони имрӯз ба бор овардааст. Аз ҷумлаи бархӯрду даъвиҳои номуносиб худхоҳӣ, тамомиятхоҳӣ, эҳтиром накардани арзишҳои дигарон, таҳаммулнопазир ба дину бовар ва андешаҳои дигар, сабаби бебандуборӣ ва куштору нобудӣ гардида, хатари аз байн бурдани давлату миллатҳоро дар ҷаҳони имрӯз ба миён овардааст.

  Конститутсия ҳамчун дастоварди бузурги мардуми Тоҷикистон заминаҳои ҳуқуқии эъмори давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявии тоҷиконро фароҳам оварда, шакли олии ифодаи ҳуқуқии давлатдории миллӣ, ҳимояи манфиатҳои миллӣ ва ҳифзи ҳуқуқи ҳар як шаҳрванди мамлакат мебошад. Таҷрибаи қабули конститутсия дар давлатҳои ҷаҳон, аз ҷумла дар  Тоҷикистони мо баръало нишон медиҳад, ки он ҳамчун ҳуҷҷати бисёр муҳимми сиёсӣ ва санади олии ҳуқуқӣ бо истиқлоли давлатӣ робитаи ногусастанӣ дорад. (Асосгузори сулҳу ваҳдати милли Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон)

  Тоҷикистон дорои гуногунандешии этникӣ, фарҳангӣ, динӣ ва ҳамзистии осоишта аст ва ин вежагии асосӣ воқеияти ҷомеаи муттаҳид ва ҳамгирои тоҷиконро ташкил медиҳад. Зимнан, Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки дар қаламрави он намояндагони дину мазҳабҳои гуногун озодона машғули кору фаъолиятанд, бар мабнои  Конститутсия ва ба истилоҳ, Қонуни асосӣ озодии виҷдон ва баробарии ҳамаи шаҳрвандонро кафолат медиҳад.