Дар бораи омилҳои пайдоиши коронавирус, ки имрӯз ба як маризии ҳамагири ҷаҳонӣ табдил гардидааст, феълан дар расонаҳои гурӯҳиву сиёсӣ ва байни донишмандону олимони соҳа андешаҳои мухталифе ироа шудаанд. Аз ин рӯ, мо намехоҳем дар атрофи фарзияҳои эҳтимолии пайдоиши ин вирус изҳори назар дошта бошем, вале дар ин як навиштаи кӯтоҳ мехоҳем доир ба паёмҳо ва ҳушдорҳое, ки дар заминаи интишори ин вирус ва паёмадҳои таассуфбори он дар ҷаҳон ба амал омадааст, андешаҳои худро баён намоем. Шояд он чи дар ин навишта баён месозем, танҳо маҳсули бардошти субъективии мо бошад, аз ин рӯ, ба ҳеҷ ваҷҳ даъво надорем, ки афкори мо як воқеъияти бебаҳс мебошад. Танҳо чанд андешаи сарироҳӣ пиромуни ин вирус ва бардоштҳо аз кунишҳову вокунишҳои иҷтимоӣ дар баробари он хоҳад буд. Ин андешаҳо иборатанд аз: 

   Основатель мира и национального единства- Лидер нации, Президент Республики Таджикистан, уважаемый Эмомали Рахмон постоянно, особенно в своих последних выступлениях подчеркивает важность всестороннего исследования богатого культурного, философского и научного наследия таджиков. Сегодня актуальность приобретает вклад наших мыслителей в развитии научного мировоззрения. Известно, что история культуры таджиков, особенно средневековый период её развития богата научными достижениями, и особое место в этом плане занимают достижения в области научно-философского мировоззрения. К сожалению, данное наследие по разным причинам как в прошлом, так в настоящее время остается недостаточно исследованным и не в полной мере задействованным, оставаясь в тени религиозного сознания. Дело в том, что исламская цивилизация разнообразна и не сводится только к религии и вере (как того требуют фундаменталисты). Богатое средневековое научное наследие (в прошлом широко освоенное на Западе) не достаточно используется нами сегодня и для воспитания подрастающего поколения.

Муқаддима

  Ҳазор сол аз ин муқаддам ниёгони бузурги мо донишро дар дил чароғи равшан ва аз ҳама бад дар тани инсон ҷавшан гуфтаанд, аз қаъри гили сияҳ то авҷи Зуҳал ҳама мушкилоти гетиро ҳал кардаанд, аммо ҷойи тааҷҷубу таассуф аст, баъди ҳазору чанд сол, ки инсоният ба асри бистум – асри пуршўру пуровозаи инқилобҳои илмию фикрӣ ва оғози асри бистуякум – асри инқилобҳои технологию техникӣ расид ва мо шоҳиди он будем, ки инсони донишпажӯҳ на танҳо нақши пояшро дар рўйи Моҳ ба ёдгор гузошт, балки сафинаҳои худкорашро ба моварои мадори Зуҳал фиристода, ҳатто аз ҳудуди манзумаи Офтоб ҳам берун баровард ва ба омӯхтани мустақими сайёраҳои фаразан маскуни ситораҳои дигар (ба ғайр аз Офтоб) шурӯъ намуд… дар пасманзари ин ҳама ҷаҳишҳои илму фан, дар пеши чашми муосирону шоҳидони чунин комёбиҳои фавқулодаи ақлу фаросати одамӣ воқеоти аҷибу ғарибе сурат мегирад, ки бар асари он ҷомеаи пешрафта зарар мебинаду оммаи пасмонда ба он бовар мекунад. Яъне, манзурам ин аст, ки имрўз навъҳои гуногуни хурофоту найранги аз аҳди Дақёнус монда – аз тилисму азоимхонӣ гирифта то фолбинию (рамл) саноати танҷим (астрология) – аз нав ҷон мегиранд ва торафт ақлу ҳуши мардумро рабуда онҳоро ба доми худ медароранд: на фақат ховариёнро, балки фарангиёнро ҳам, на танҳо мардуми авомро, балки бархе аз аҳли саводро низ!

  Наврӯзи   имсолаи  Ватан бо    суханронии таърихии Пешвои миллат  муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар мулоқот бо зиёиёни мамлакат 18 марти соли 2020 оғоз гардид. Ба назари мо, мазмуну мӯҳтавои ин суханронии  Сарвари давлат,  бешубҳа,   ҳамчун самти стратегияи миллӣ оид   ба ташаккул ва таҳкими ҷаҳонбинии илмӣ ва тафаккури техникӣ дар ҷомеа   пазируфта шуд.

Чуноне ки  Президенти мамлакат зимни суханрониашон барҳақ зикр  намуданд, “асри ХХI замони пешрафти бесобиқаи илм ва техникаву технологияҳои навин мебошад. Дар чунин шароит рушди минбаъдаи ҳар кишвар аз дастгирӣ ва дар истеҳсолот ҷорӣ кардани дастовардҳои илмӣ вобастагии амиқ дорад.