“Аз таҷрибаи солҳои тадрисӣ дарк намудам, ки “муаллим” новобаста аз хоҳишу хостор вориди зиндагии ҳар  кӯдак ва хонаводаи ӯ  мешавад”. Ин сухани муаллимаи мактаби №53-и ш. Душанбе (ҳоло Гимназияи ба номи Муҳаббат Маҳмудова) Саида Бобоева мебошад.

  Мо донишҷӯёни солҳои 70-ум ва 80-уми асри гузашта, асарҳои нависандаи маҳбуб, Баҳром Фирӯзро ба ҳавас мехондем. Ин бор, баъди чиҳил сол, хотираҳои ҳамсари устод, муаллима Саида Бобоеваро, ки  журналист ва нависандаи  пуркор Латофат Кенҷаева ба номи “Таронаҳо бо олиҳаи вафо” китобат кардаанд, бо таҳсину ҳаваси бештар хондам. Чунки андешаву хулосаҳои аз баландии ҳафтод соли умр гуфта, ҳама санҷида, рӯшаншуда ва ҳақиқати зиндагии як оилаи пешқадам ва ҳавасбарангези замони мо мебошанд. Китобро хонда ба фикр меоӣ:  “Муҳаббату вафодории чунин занҳост, ки мардҳо шоир, олим ва ҷангҷӯй мешаванд. Баҳри ватан ва шуҳрат ҷон нисор мекунанд”.

  Дар ҷаҳони муосир сохтори мактабҳои дунё гуногун буда, ҳар як мамлакат вобаста ба шароиту имконият сохтори мактабро дар худ муайян мекунад. Сохтори мактабҳои аксарияти мамлакатҳо аз рӯйи зинаи таҳсилот, шакл ва синну соли қабули ҳонандагон фарқ мекунанд. Вале қайд кардан зарур аст, ки бо вуҷуди фарқият дар сохтор монандӣ низ дида мешавад. Барои бунёди сохтори мактабҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон ва барои ворид намудани тағйиру иловаҳо аз таҷрибаи кишварҳои пешрафта истифода бурдан лозим аст. Аз ин лиҳоз, шуморо бо сохтори мактабҳои Шоҳигарии Нидерландҳо (Ҳолландия) шинос менамоем. Дар сохтори мактабҳои давлати Нидерландҳо ду навъи мактабҳо - нидерландӣ ва ҳолландӣ дида мешавад.

   Дар Паёми Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии  Тоҷикистон, муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон омадааст:«Ҳукумат барои таъмин намудани пешрафти соҳаҳои илму маориф ҳамчун самти афзалиятноки сиёсати иҷтимоӣ аз тамоми имкониятҳо истифода карда, ба рушди илмҳои техникиву табиатшиносӣ аҳамияти аввалиндараҷа медиҳад».

  Чуноне, ки ба ҳамагон маълум аст баъд аз ба даст овардани истиқлолияти миллат тоҷиконро ба ҷанги бародаркуши оварданд. Агар ин ваҳдати миллии тоҷикон намебуд мо ба вартаи ҳалокат дучор мегардидем. Ин ваҳдат бузургтарин ва тақдирсозтарин ва арзандатирин дастоварди бузурги халқи тоҷик буд ки он маҳз бо кӯшишу талошҳою ҷонбозиҳои  Пешвои миллати тоҷикон ба амал тадбиқ шуд. Феълан дар минтақаҳои гуногуни олам ҷанги шаҳрванди давом дорад ва месазад, ки ин таҷрибаи сулҳи тоҷикон дар ин кишварҳо барои ба даст овардани сулҳи бардавом тадбиқ шуда мавриди омӯзиши дигар кишварҳо гардад. Бист соли охир тоҷикон дар фазои сулҳи бардавом, бовари ба ояндаи дурахшон умр ба сар мебаранд, ҳар яке дар ҷои кори худ фаъолияти пурсамари худро давом дода шукрона аз истиқлолият, шукрона аз ваҳдати пойдори миллати куҳанбунъёди худ мекунанд. Бигузор ин ваҳдат абадӣ бошад.

(Бахшида ба Соли байналхалқии Системаи даврии элементҳои химиявӣ эълон гардидани соли 2019 ва 150-солагии кашфи он)

  Системаи даврии элементҳои химиявӣ ё ҷадвали Менделеев таснифи элементҳои химиявӣ ва низоми мураттабшудаи онҳо буда, имкон медиҳад, ки вобастагии байни хосиятҳои гуногуни элементҳо аз массаи атомӣ (аниқтараш, аз миқдори протонҳо дар ҳастаи атом) муайян карда шавад. Ифодаи графикии қонуни даврӣ Системаи даврии элементҳо буда, даврияти системаи элементҳо на тавассути массаи атомӣ, балки бо ёрии заряди ҳаста (рақами атомӣ) муайян карда мешавад ва инчунин, сохт ва пуршавии қабатҳои электронии атоми элементҳо низ аз онҳо вобаста аст.