Имрӯз санъатшиносӣ – яъне шинохти амиқ ва дарки ҳамаҷонибаи падидаҳои гуногунранги ҳунарҳои зебо - қисми таркибӣ ва яке аз бахшҳои афзалиятноки илмҳои гуманитарии ҷаҳонӣ ба шумор меравад. Ба маънои васеъаш ин илм маҷмӯи номгӯи зиёди фанҳои ҷамъиятиро дар бар мегирад ва дар он  асосан фарҳанги маънавии ҷомеа, аз ҷумла кулли намудҳои ҳунарҳои бадеӣ (театр, мусиқӣ, адабиёт, драматургия, санъати тасвирӣ, хореография,  меъморӣ, муҷассамасозӣ, дизайн ва ғ.), қонуниятҳои ташаккул ва рушди онҳо, таҷассуми воқеияти ҳаёт, нақш ва таъсири онҳо дар ташаккули афкори омма, алоқамандӣ бо ҳаёти ҷомеа, хулоса кулли масоили вобаста ба шакл ва мазмуни осори намудҳои ҳунар мавриди омӯзиш ва таҳқиқи тахассусӣ қарор гирифта мешаванд.

  Пеш аз баёни асли матлаб мехоҳам ба мафҳуму истилоҳҳои ирредентизм ва ҳувияти миллӣ рӯшанӣ андозем ва баъд ба баррасии буҳрони он пардозем. Ирредентизм[1] (аз калимаи итолиёии irredento – «ҷуброннашуда», «озоднашуда») – сиёсати давлат, ҳизб ё ҳаракати сиёсие мебошад, ки барои муттаҳид намудани халқ, миллат, қавм (этнос) дар чорчӯбаи давлати ягона равона карда шудааст. Дар он зоҳир меёбад, ки мардумро барои ҳамроҳ намудани ҳудудҳои маскунии ирредента ба давлате, ки дар он аксарияти намояндагони миллат зиндагӣ мекунанд, сафарбар мекунад. Дар аввалҳо ҳаракати миллии Италияро дар охири асри XIX -ибтидои асари XX, ки барои ба Италия ҳамроҳ кардани ҳудудҳои наздисарҳадии Австро-Венгрия бо аҳолии итолиёвии Триеста, Трентино ва дигарон равона гардида буд, ирредентизм меномиданд. Ба ақидаи муҳаққиқи амрикоӣ Ҷ. Брейли ирредентизм шакли фаръии миллатгароӣ аст.[2] Ҳамчун ҳаракати ҷамъиятӣ-сиёсӣ давоми солҳои 1870-80 ташаккул ёфтааст. Аниқтараш, соли 1878 Менотти Гарибалди иттиҳоди Ирредентаро бо ҳадафҳои дар боло зикргардида ташкил дод.